روایت زندگی آزاده و جانباز شهید «شهاب رضایی مفرد» در کتاب «وقتی خوابم تعبیر شد»

تشکیل پایگاه

انقلاب تازه پیروز شده بود. هنوز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در نهاوند تشکیل نشده بود. به اتفاق دوستان ساختمانی خالی را در محدوده میدان ابوذر پیدا کردیم. ساختمان، تازه تکمیل شده بود. هنوز مقداری وسایل بنایی در آنجا بود. مالک ساختمان مردی متدین و علاقه‌مند به انقلاب بود و از جهت مالی وضع خوبی داشت. از او اجازه استفاده از ساختمان را گرفتیم و وسایل داخل ساختمان را تحویلش دادیم. ساختمان  را آب و جارو مرتب کردیم. پایگاه بسیج را در آنجا راه اندازی کردیم. برای سردرد پایگاه هم تابلویی تهیه و نصب کردیم. طولی نکشید که پایگاه با استقبال فراوانی روبه رو شد. در همان چند روز اول تعداد زیادی برای ثبت نام مراجعه کردند.

با کمک چند نفر از بچه ها آموزش جسمانی و تاکتیک های نظامی را آغاز کردیم. من قبلاً در یک اردوگاه، دوره آموزش نظامی را تحت نظر «علی چیت سازان» گذرانده بودم. با سلاح‌های سبک و نیمه سنگین و فن ها آشنا بودم. دوره ژیمناستیک را هم دیده بودم. بدنم آماده و ورزیده بود. وقتی استقبال داوطلبین را دیدیم، نامه ای از کمیته انقلاب اسلامی نهاوند گرفتیم و برای تهیه اسلحه به مقدار کافی به پادگان امام حسین(ع) تهران رفتیم. در تهران تعدادی تفنگ برنو، اِم یک و فشنگ تحویل ما دادند. به نهاوند برگشتیم. آن زمان اسلحه سازمانی ارتش ژ3 بود. با تحویل گرفتن اسلحه، قضیه آموزش داوطلبان را به طورجدی آغاز کردیم.

انتهای پیام/