با توکل بر خدا و خواندن آیت الکرسی به مقصد رسیدیم
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، آزاده و جانباز شهید «شهاب رضایی مفرد» پس از تحمل سال ها درد و رنج ناشی از جراحت های جنگ تحمیلی در دی ماه سال 1398 جان به جان آفرین تسلیم نمود و به آرزوی دیرین خود یعنی شهادت نایل گشت و پیکر مطهرش در گلزار شهدای امامزاده اسماعیل (ع) شهریار به خاک سپرده شد.
بیشتر بخوانید: روایتی از یک ماجرای دوستی با عراقی‌ها
برادرانی که همزمان در جبهه بودند
بهترین راه برای تحمل تشنگی تصور «روزه» گرفتن بود
شهید «شهاب رضایی مفرد» در روایتی می‌نویسد:
از کنار ساختمان چند طبقه‌ی استخبارات در حالی که راهی به پهنای شاید یک و نیم متر بود حرکت کردیم. برادر حاجیلو پشت برانکارد را گرفته بود و من جلوی آن را بر اثر ضرباتی که به دستم وارد می‌شد، دیگر توانی در دستم نبود اما با توکل بر خدا و خواندن آیت الکرسی و دعا بالاخره به مقصد رسیدیم و یک لحظه برانکارد رها شد، پایم را حائل کردم و از سقوط برادر مجروح جلوگیری کردم چون اگر می‌افتاد آتل پایش می‌شکست و معلوم نبود چه بلایی سرش می‌آمد.
خلاصه به هر زحمت و شکنجه‌ای تا داخل حیاط رسیدیم مثل این بود که یک نوع مسابقه مامورها بین خودشان برای زدن ما گذاشته بودند و بی‌هیچ رحم و مروتی برای زدن ما از هم سبقت می‌گرفتند نه می‌توانستیم اعتراض کنیم و نه آنها کوتاه می‌آمدند.
انتهای پیام/
