«شهید علیرضا افشارطونيانى»؛ زندگی ما «هدف» نیست، بلکه وسیله برای رسیدن به «حیات اخروی» می باشد...+دستخط شهید
وصيتنامه شهيد عليرضا افشار طونيانى
«الحمدالله رب العالمين و العاقبه المتقين و النار اعدت للكافرين»
سلام و صلوات خداوند متعال بر يگانه منجى عالم بشريت اول معلم جهان خلقت حضرت ختمى مرتبت اعلى منزلت نور هدى ،ختم مرسل مصطفى هادى دورد و بركاتش بر ائمه معصومين خاندان اهل بيت و طهارت .شجره طيبه رسالت بويژه حضرت صاحب الامر ولى عصر، و سلام و دعاء براى امام امت.
پدر و مادرم و خانواده عزيزم :
شهادت هديه‌اى الهى است كه از جانب خداوند تبارك و تعالى براى آن كسانى كه لايق هستند و اين شهادتهاست كه باعث ميشود احكام اسلام و انقلاب پيشرفت كند.
ما انسانهاى خلق شده ضعيف بايد بدانيم كه اين زندگى نه هدف بلكه وسيله و كمكى است براى تكامل هر چه بيشتر براى حيات اخروى و جاودانى و حتما مستلزم اين است كه روى از باطل بگردانيم .ممكن است مرگ در حالت عادى و هر موقع كه بشود به سراغ انسان بيايد يعنى همان مرگ خفت‌بار و پر از ننگ و عار.
پس چه بهتر كه انسان در راه خدا بجنگد و شهيد بشود همانطورى كه حضرت محمد (ص) ميفرمايد :مرگ (شهادت) ارمغان است براى مومن كه از طرف مى‌آيد و به كسانى كه لايق هستند و امروزه اسلام و مردم به اين شهادتها كه از جانب خدا مى‌آيد افتخار مى‌كند مذهبى كه ما داريم مذهب شهادت است و اسلام كه ما مسلمانان پيرو آن هستيم مى‌خواهد انسانى عادل و كامل و تمام از بشرى حقير بسازد.
پس پدر و مادر عزيزم شهادت گريه نكنيد چرا كه خداوند مرا قبول درگه خويش گردانيد و حسين بن على سرور شهيدان ،مرا غلام بارگاه خويش و مرا به غلامى خويش قبول كرده چه افتخار و بالاتر از اين براى شما و خود من.
برادر عزيزم على اكبر :
وصيت من به تو اين است كه درس بخوانى و با اين سلاح كه بالاترين سلاح و اسلحه بر عليه دشمن بويژه استكبار جهانيتش مشتى محكم بر دهان دشمنان انقلاب بكوبى.برادرم تو خود بهتر مى‌دانى اگر دوباره كشورمان به يكى از كشورهاى استكبارى وابسته شود خون شهيدانمان پايمال خواهد شد.
برادرم بياد دارى كه من به مادر قول دادم سلاح او بر زمين نخواهد افتاد و من سلاح او را خواهم برداشت بعد از من اين سلاح بتو سپرده ميشود همچنين وصيتم به برادران ديگرم مهدى و تقى اين است كه به پدر و مادرمان احترام گذارند و در تمام كارهايشان از آنها راهنمائى بجويند و هيچ وقت مغرور نشوند وصيتم به تمام دوستان و فاميل اين است كه خدا را فراموش نكنند و به هر كارى بياد خدا باشند و پشت رهبر و ولايت فقيه را خالى نكنند.
به خواهران عزيزم ؛
وصیتى مى‌نمايم كه اگر من راه حسين را رفتم .آنها راه زينب را طى كنند و حجاب خود را نيز هميشه حفظ نمايند شايد بعضى بگويند كه چرا بايد من شهيد مى‌شدم و هى بگويند حيف حيف بهتر است بدانند كه راه من راه دفاع از اسلام .
منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران
