دلاوری بی‌سواد اما بصیر از دشت‌های ایمان و غیرت

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، جوانمردی برخاسته از دل روستا؛ عباس ایری، آن‌که وسعت روح و صداقت‌اش به گستره دشت‌های آرام و بی‌ریای سرزمینش بود و شجاعتش همچون چشمه‌ساران زلال و پرجوش روستا، از تبار صالحان و نیکان، شیرمردان روز و شب‌زنده‌داران عاشق.

شهید عباس ایری، در دومین روز از آذرماه سال ۱۳۴۱، در خانواده‌ای روستایی و مذهبی چشم به جهان گشود. در دامان مادری مهربان و دلسوز و در کنار پدری صبور و مؤمن، پرورش یافت. مهربانی را از مادر و بردباری را از پدر به ارث برده بود.

بی‌سواد بود اما اهل مسجد و نماز شب، و در دانشگاه جبهه آموختن را آغاز کرد؛ دانشگاهی که استادانش ایمان، غیرت، و ایثار بودند. با اراده‌ای مردانه و انتخابی آگاهانه، راهی را برگزید که در آن هم دنیا بود و هم آخرت، هم سختی و هم عظمت، هم مرگ و هم جاودانگی. راهی شد و به قله معرفت رسید.

وصیتش به خانواده این بود: «پشتیبان ولایت فقیه باشید، مبادا سنگر اسلام را خالی بگذارید.» او با نگاه به افقی بلندتر از سربازی، هم‌زمان با دوران جنگ تحمیلی، در قالب سرباز وظیفه در لشکر ۲۱ حمزه سیدالشهدا(ع) به جبهه پیوست.
رشادت‌هایش در میدان نبرد، نه‌فقط در یاد همرزمان، که در حافظه تاریخ حک شد.

همراه با برادر خود عازم جبهه شد؛ برای فتحی بزرگ، برای آزادسازی خرمشهر، برای بازپس‌گیری مسجد جامعی که نماد نماز ایستادگی و مقاومت بود، مسجدی که جهت جبهه را نشان می‌داد.

سرانجام، شهید عباس ایری، در عملیات سوم خردادماه سال ۱۳۶۱، در جریان آزادسازی خرمشهر، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به مقام رفیع شهادت نائل آمد و نامش در زمره سربازان جاودانه اسلام ثبت شد.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی