نامهِ فرمانده ماه محرم
«بسمه تعالی»
السلام عليک يا اباعبدالله، السلام عليک يا بن الرسول الله، السلام عليک يا بن اميرالمومنين، السلام عليک يا ثارالله و بن ثاره سلام برشهدای اسلام سلام برشهدای كربلا سلام بر شهدای انقلاب و جنگ تحميلی سلام به ايثارگران عاشقان حسينی در بسيج شهرک آزاديم.
اميد است در پناه امام زمان (عج) و رهبری حضرت امام مدظله العالی و نعمات بيكران حضرت حق جل جلاله پيروز و موفق و سربلند باشيد انشاالله تعالی.
حال اين بنده حقير سرا پا تقصير خوب بوده و ملالی نيست بجز دوری از كربلا همراه با شما عزيزان كه اميد است بزودی زود ديدارها در كربلاي حسينی همراه با سينه زدن روشن گردد و فارق از مشكلات و كارهای مربوط به انقلاب بسيج به انجمن اسلامی، شورای اسلامی به بار سنگين مسئوليت و حتی به مدت فقط يک حسين حسين گفتن در كنار حرم شش گوشه باشيم و گرد و غبار راه از خود پاک نكنيم و اگر باشد غسلی در آب فرات و سپس گرد و غبار در زمان سينه زدن را پاک نكنم تا باشد، حائلی بين ما و آتش تا باشد نشانه محبت و عشق تا باشد نشان غلامی بقول كافی رحمه الله عليه كه می‌گفت؛ «درد خودم كم نيست اين هم نمک روی زخم می‌باشد.»
شما خودتان در سر هوای كربلا داريد و هر دم صدای حسين می‌زنيد. ما هم هی از كربلا و زيارت بر شدت تشنگی شما در فراق آن صحن مطهر و نزديكی و قرب به مولی می‌افزاييم. خداوند از همه ما قبول كند و بواسطه دعاها و ناله‌های شما خداوند ما را ببخشايد و جزء نيكان و مومنين قرار دهد. انشاالله تعالی و بدانيد كه دعای شما مومنين انشاالله به درگاه حضرت حق جل علی پذيرفته می‌گردد.
از اينكه در اسرع وقت مزاحم اوقات شريفتان با آنهمه كار و فعاليت شما عزيزان گشتم بسيار عذر و معذرت می‌خواهم چون از مقداری از برادران سعادت خداحافظی نداشتم و خواستم ابراز كوچكی كرده عذر بخواهم و پس از حال برادران مصدقی و بياتی مطلع بشوم اميد است خداوند جميع بيماران اسلام را به حق قرآن و پيامبر بزرگوار و به حق كربلا شفا عنايت فرمايد.
و سپس تذكری پيرامون كه البته متوجه شديم كه شما ارتباط به فرار كرده‌ايد.
