خراسان رضوی - خاطره شهدا

جسته گریخته خاطراتی از پسرش را به یاد می‌آورد. گاه از دوران کودکی، گاه بزرگسالی: از چهار سالگی می‌خواست نماز یاد بگیرد و کم‌کم اهل مسجد و هیئت شد. اوایل انقلاب که راهنمایی درس می‌خواند، روزی از طرف مدرسه، کفن پوش به تظاهرات رفتند. هنوز کفنش را نگه داشته‌ام. اخلاقش با بقیه فرق داشت. وقتی خانه نبودم و برمی‌گشتم، می‌دیدم خانه را مرتب کرده و چای گذاشته است. نم چشمانش را با چادرش می‌گیرد تا ادامه دهد: وقتی جبهه بود همیشه برایم نامه می‌نوشت که به تشییع جنازه شهدا برو. از جبهه که می‌آمد، خواب‌هایمان را برای هم تعریف می‌کردیم. قبل از شهادتش خواب دیدم خودش در حرم امام‌رضا (ع) نامه‌ای به من داد که پایینش مهر قرمز خورده بود و بعد از دادن نامه هم، از جلوی چشمم محو شد.

طلعت‌خانم نیکنام مادر شهید حسن قائمی است؛ پاسداری که از نخستین روز‌های تأسیس سپاه پاسداران به این نهاد مردمی پیوست و در سال‌۵۹ با شروع جنگ به جبهه‌های غرب کشور رفت.

انگار مرتضی میثمی برای شهادت از مدت‌ها پیش آماده بود. همسرش می‌گوید: گاهی که بچه‌ها به حرفم گوش نمی‌دادند می‌گفت طوری رفتار کن که شهید شدم، بتوانی کنترلشان کنی. حتی گاهی علیرضا را بچه شهید صدا می‌زد.

الهام اسدی، دختر شهید غلامرضا اسدی، در این روایت از روز‌های گرم و بی‌پایانی می‌گوید که قاصدک امیدش شکست و تنها گل همیشه‌بهار دلش، یاد پدر، در عمق وجودش ریشه کرد.

مادر شهید محمد علی حسین پور با روایت زندگی فرزندش، از عشق و احساس خود به او و دوران زندگی‌اش سخن می‌گوید.

مادر شهید حاتمی منظری خاطراتی از دلاوری و ایمان فرزندش به یاد دارد و تعریف می‌کند: محمد علی قبل از شهادتش مجروح شد و تیر از کمرش عبور کرده بود و نزدیک پهلویش در آمده بود، ولی هیچ‌گاه از پا نمی‌افتاد.

زهرا آشفته همسر شهید از خاطرات دوران زندگی‌اش بیان کرد: شهید بیشتر وقت‌ها یا به دنبال تبلیغ بود و یا در مساجد به نوجوان‌ها درس قرآن می‌داد و شاگردان بسیاری برای نظام و انقلاب تربیت کرد که یا بعدا به شهادت رسیدند و یا امروز با تقید، حامی امام و انقلاب شدند و این چیزی نبود جز اخلاق نیکوی ایشان که نوجوانان را شیفته و دلبسته راهش می‌کرد و با جان و دل پذیرای درس و پندشان می‌شدند.

خانم یوسفی مادر شهید در آستانه هفته دفاع مقدس، خاطراتش را درباره پسر شهیدش مرور و اینچنین روایت می‌کند: «پسرم از خواب پرید و گفت؛ مامان ديشب خوابی ديدم نمي‌دونم باور مي‌كني يا اينكه قسم بخورم: خواب ديدم آقای خامنه‌ای با حالت روحانی در حالی كه اسلحه‌ای به دست داشت به طرف من آمد و گفت برخيز فرزندم كه الان وقت نشستن نيست بلكه وقت مبارزه با استكبار است...»

عبدالکبیر اسدی در بیان خاطرات فرزندش گفت: من زندگی را با کار آزاد می‌چرخاندم و زندگی معمولی داشتم تا اینکه خداوند جواد را به ما داد و پس از آن برکت به زندگی ما سرازیر شد.

سعیده سادات احمدزاده در بیان خاطراتی از همسرش تعریف کرد: شهید به خوابم اومد و گفت که من میخوام خداحافظی کنم و میخوام برم و فکر هم نمیکنم دیگه برگردم.