بهاي بهشت در نگاه طلبه شهيد
يکشنبه, ۰۴ دی ۱۳۹۰ ساعت ۰۰:۰۰
نويد شاهد: «جز تذكري كه نمي دانم لياقت آن را دارم يا نه، سخني ندارم و آن اين است كه علم را خوب تحصيل كنيد و عمل خود را خوب تهذيب كنيد و آنچه اهميت دارد عمل است كه بهشت را به ما كنتم تعملون مي دهند نه به ما كنتم تعلمون.»
اين ها بخشي از وصيت نامه طلبه شهيد احمد مميوند است كه خطاب به خانواده و دوستانش نگاشته و از اين رهگذر، رمز موفقيت آدمي را در اين دنيا تحصيل و تهذيب و خالص كردن كارها براي رضاي خدا دانسته است.
سال 1341 در خانواده اي متوسط و مذهبي در تهران ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي و متوسطه خود را با موفقيت سپري كرد و به اخذ ديپلم اقتصاد موفق شد.
آخرين سال تحصيل در دوره متوسطه را سپري مي كرد، انقلاب اسلامي به اوج خود رسيد و بدين سان او در راهپيمايي ها وتظاهرات عليه رژيم ستمشاهي فعاليت چشمگيري داشت. پس از پيروزي انقلاب، تقدير چنان بود كه در سال 61 پدر خويش را از دست دهد و البته يكسال پس از آن نيز تنها برادرش به فيض عظماي شهادت نايل آمد.
بيست سال بيشتر نداشت كه به علت اشتياق در نشر فرهنگ اسلامي براي فراگيري علوم حوزوي راهي شهرستان قم شد و در مدرسه امام محمدباقر(ع) ثبت نام كرد.
پس از ملبس شدن به لباس مقدس روحانيت به عنوان امام جماعت مسجد گلدسته، بر حجم فعاليت هاي خود افزود و در راه بيداري جوانان به تبليغ پرداخت.
شهيد مميوند خود عضو بسيج مسجد بود و از طريق همان پايگاه به دفعات متعدد به جبهه هاي جنگ تحميلي اعزام شد.
ثمره ازدواجش دو فرزند دختر است كه در قسمتي از وصيتنامه اش آنان را به ثابت قدمي در انجام وظيفه و فرايض ديني و خارج نشدن از طريق حق و خود سازي توصيه نموده است.
شهيد مميوند، پس از بارها حضور موثر در جبهه هاي نور عليه ظلمت در سي و يكم خرداد ماه سال 66 در عمليات نصر و در منطقه عملياتي ماووت عراق بر اثر موج گرفتگي به لقاءالله رسيد و پيكر مطهرش در امامزاده عباس چهاردانگه در دل خاك آرام گرفت.
روحش شاد و راهش پررهرو باد.
انتهاي پيام/ع
سال 1341 در خانواده اي متوسط و مذهبي در تهران ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي و متوسطه خود را با موفقيت سپري كرد و به اخذ ديپلم اقتصاد موفق شد.
آخرين سال تحصيل در دوره متوسطه را سپري مي كرد، انقلاب اسلامي به اوج خود رسيد و بدين سان او در راهپيمايي ها وتظاهرات عليه رژيم ستمشاهي فعاليت چشمگيري داشت. پس از پيروزي انقلاب، تقدير چنان بود كه در سال 61 پدر خويش را از دست دهد و البته يكسال پس از آن نيز تنها برادرش به فيض عظماي شهادت نايل آمد.
بيست سال بيشتر نداشت كه به علت اشتياق در نشر فرهنگ اسلامي براي فراگيري علوم حوزوي راهي شهرستان قم شد و در مدرسه امام محمدباقر(ع) ثبت نام كرد.
پس از ملبس شدن به لباس مقدس روحانيت به عنوان امام جماعت مسجد گلدسته، بر حجم فعاليت هاي خود افزود و در راه بيداري جوانان به تبليغ پرداخت.
شهيد مميوند خود عضو بسيج مسجد بود و از طريق همان پايگاه به دفعات متعدد به جبهه هاي جنگ تحميلي اعزام شد.
ثمره ازدواجش دو فرزند دختر است كه در قسمتي از وصيتنامه اش آنان را به ثابت قدمي در انجام وظيفه و فرايض ديني و خارج نشدن از طريق حق و خود سازي توصيه نموده است.
شهيد مميوند، پس از بارها حضور موثر در جبهه هاي نور عليه ظلمت در سي و يكم خرداد ماه سال 66 در عمليات نصر و در منطقه عملياتي ماووت عراق بر اثر موج گرفتگي به لقاءالله رسيد و پيكر مطهرش در امامزاده عباس چهاردانگه در دل خاك آرام گرفت.
روحش شاد و راهش پررهرو باد.
انتهاي پيام/ع
نظر شما
