آرزو دارم اندک خونم به پای درخت پرثمر اسلام بریزد

شهید رضا عزیزی در شانزدهم اسفند ماه 1361 وصیت نامه ای نوشته است که در ادامه می خوانید؛

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم رب الشهداء و الصدیقین

و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله بل احیاء ولکن لا تشعرون

به آن کسانی که در راه خدا کشته میشوند مرده نگوئید بلکه آنان زنده اند ولیکن شما این حقیقت را نمیتوانید درک کنید. بقره -154

بهشت را به بها میدهند نه به بهانه *** شهید مظلوم بهشتی

انالله و انا الیه راجعون

اکنون این افتخار بس بزرگ نصیبم شده و خداوند متعال به این حقیر عنایت فرموده تا در راهش کشته شوم و جان ناقابل و بی ارزشم را به درگاه الهی قربانی کنم تا به او نزدیک شوم و به لقاء و دیدارش بروم .

واقعیت است که زندگی و حیات این حقیر در جهت بندگی و عبودیت خدا و خدمت به اسلام و انقلاب عظیم اسلامی کاری نکرده و ارزشی نداشته است بلکه انشاءا...این اندک خونم بپای درخت پرثمر اسلام بریزد و معاصی و گناهانم آمرزیده شود چراکه من حقیر در طول زندگی ام گناه بسیار کرده ام برادرانم ، مدتها بود شوق جهاد فی سبیل ا... و سپس دیدار خدا و ملاقات امام مهدی عج را در سر داشتم و خصوصا پس از شهادت دوستان عزیز و مومنم همچون : اسدا...مسلمی ،رضا برنوس ،احمد سلیمانی و دیگر برادرانم این شوق الهی و همچنین شوق دیدار دوستانم در من زیاد شده است .

برادران با ایمان و انقلابی : لازم است پس از شهادت که از جانب خدا نصیبم گشته است راه مرا دنبال کنید و در خدمت انقلاب اسلامی و ولایت فقیه (امام خمینی) و در جهاد با شیاطین خارجی و شیطان بزرگ نفس بکوشید- در ضمن کتب ارزنده شهید دستغیب ،شهید مطهری و شهید مظلوم بهشتی و در راس آنها کتب امام را حتما بخوانید تا بلکه از راه مستقیم الهی و خط امام نلغزید بارالها تو خود میدانی که من هرگز نمیخواستم که در بستر یا به مرگ طبیعی و عادی از دنیا بروم چراکه برای یک سرباز امام مهدی (عج) ( انشاءا...) و پاسدار اسلام به مرگ طبیعی مردی زشت و قبیح است. باور کنید بعد از شهادت دوستان و برادرانم دیگر از خودم خجالت میکشیدم که زنده باشم و گناه کنم.

مادر عزیزم که بسیار دوستت میدارم و پدر مهربان و بزرگوارم ،برادر جان و خواهران مومنه ام مبادا در شهادتم کمترین اندوهی به خود راه دهید چون به آرزوی دیرینه ام رسیدم و مزد جهادم را گرفته ام هرگاه خواستید گریه کنید بر مصیبت کبیر امام حسین ( ع ) و اصحاب وفادارش در کربلا و زینب کبری ( س ) گریه کنید چرا که هیچ مصیبتی در طول تاریخ به آن بزرگی بوقوع نپیوسته و بقول امام امت : ما هرچه داریم از حسین (ع ) داریم .

مادرجان میدانم برایم زحمات بسیار کشیدی و من خدا را از وجود تو شکر نکردم و قدر تو را ندانستم و تو را آزردم و همچنین تو پدر زحمتکش ام – امیدوارم همگی مرا حلال کنید و ببخشائید که این بنده از همه شما و دوستانم راضی هستم – و اگر خداوند عنایت کند و مرا جزو شهدا قرار دهد شفیع همه شما خواهم شد- دوستان ،و برادران پاسدار و بسیجی ام همگی مرا ببخشید و حلالم کنید و هرچه بدی دیده اید بگذرید- در شهادتم بجای خرما،نقل و شیرینی پخش کنید و اگر احیاناً مراسمی هم برایم گذاشتید خرجی خیلی کم بکنید و برایم تبلیغ نکنید تا رضایت خداوند بیشتر جلب شود. انشاءا...

برادر بزرگوارم : از تو درخواست میکنم که بعد از شهادتم بمدت 4 ماه نماز و 1 ماه روزه جهت احتیاط برایم بگیر انشاءا...خداوند تعالی جزای خیر به شما بدهد و از سر تقصیرات شما بگذرد دیگر عرضی ندارم – التماس دعا و طلب مغفرت

چون شهادت را بجان می خواستم *** زین جهت خود را بدان آراستم

به امید فتح کربلای خونرنگ سیدالشهداء *** یا رب صف اسلام را یاری نما

احکام حق را در جهان جاری نما *** تا انقلاب حجه ابن العسگری

رهبر خمینی را نگهداری نما *** امین رب العالمین

والسلام علی عبادا...الصالحین ***

بنده حقیر و کوچک شما: رضا عزیزی دهکده حضرت رسول (ص)