چهارم تیر ماه 1334 در روستای "گنج تپه "در استان همدان به دنیا آمد. او در خانوادهای متدین، مذهبی و زحمتكش متولد شد، از ابتدا با معنویت و دینداری انس گرفت و تلاش و كوشش را سرفصل حیات خود قرار داد.
روستای گنج تپه مدرسه نداشت و به ناچار مجبور بود برای تحصیل با تحمل دشواریهای زیاد و با پیمودن راهی طولانی به مناطق اطراف برود تا بتواند درس بخواند.
18 ساله بود که به خدمت سربازی رفت و در نیروی هوایی به انجام دوره ضرورت پرداخت، پس از مراجعت از سربازی ازدواج کرد و تشكیل خانواده داد .
انقلاب اسلامی مردم ایران بر علیه حکومت پهلوی به مراحل حساس خود نزدیک می شد و موج طوفنده مردمی می رفت تا پایه های ظلم و فساد حکومتی را بر کند که ارمغانی جز وابستگی و عقب ماندگی برای ایران نداشت.
قدرت الله که از گذشته های دور از عملکرد حکومت شاه نارضایتی داشت با مشاهده صفوف منسجم مبارزات مردمی به آنها پیوست و با تمام وجود در راه تحقق آرمان های امام خمینی (ره) تلاش کرد.
او در راه مبارزه با حکومت شاه از هیچ کاری فرو گذار نبود با تمام وجود خود را به خطر می انداخت و در سخت ترین شرایط پیش قدم می شد تا هر چه زودتر بساط وابستگی و تحقیر مردم ایران از کشور برچیده شود.
با پیروزی انقلاب اسلامی به فرمان امام خمینی (ره) بسیج ملی تشکیل شد تا زمینه ساز ایجاد ارتش بیست میلیونی باشد. قدرت الله دارابی به فرمان امام خمینی لبیك گفت و به بسیج پیوست.
او در این نهاد فعالیت هایی در جهت برقراری نظم، مقابله با اقدامات خرابکارانه ضد انقلاب و کمک به تامین سوخت و دیگر نیازهای مردم پرداخت.
با آغاز تهاجم همه جانبه ی ارتش بعث عراق که با کمک ده ها کشور صورت گرفت او بی هیچ ترس یا تزلزلی آماده حضور در جبهه و دفاع از انقلاب اسلامی شد.
به مرکز آموزش نظامی سپاه در استان همدان مراجعه کرد و یک دوره آموزش نظامی را گذراند. بعد از آن به جبهه رفت تا از مرزهای مقدس كشور دفاع کند. از روزهای آغاز جنگ تا سال 1362 با عضویت بسیجی در جبهه حضور داشت.
با توجه به کارایی و شجاعتش مسئولیت هایی را به او واگذار کردند. به پیشنهاد فرماندهان لشکر 32 انصارالحسین(ع) به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و خدماتش را در بخش های محتلف لشکر 32 انصار الحسین (ع) ادامه داد.
او در بیشتر عملیات ها از جمله فتح المبین, بیت المقدس, رمضان و خیبر که توسط نیروهای ایران برای بیرون راندن متجاوزان از خاک کشور انجام می شد حضور داشت.
بار ها در این عملیات ها و جبهه ها مجروح شد اما هر بار پس از بهبودی نسبی به جبهه بر می گشت. جدایی از جبهه را به هیچ قیمتی نمی پذیرفت. هر وقت به مرخصی می آمد هنوز چند روز از مرخص اش باقی بود که به جبهه بر می گشت.
در عملیات والفجر8 نیز مجروح و برای مداوا به مشهد اعزام شد اما هنوز سلامتی اش حاصل نشده بود که به جبهه برگشت.
سرانجام در روز بیستم دی ماه سال 1365 در جریان عملیات پیروزمندانه كربلای 5 در مقام مسئول تعاون لشکر 32 انصارالحسین(ع)به شهادت رسید و به یاران خود پیوست.
