بسیجی شهید - صفحه 30

اي ملت شهيد پرور! پشتيبان ولايت فقيه باشيد كه همانا اين ولايت رسول ا... است و اي ملت قهرمان! در نماز جمعه ها شركت كنيد تا بتوانيد مشتي بر دهان آمريكا و دشمنان اسلام زده باشيد.

با اینکه هنوز زخمهایش به طور کامل بهبود نیافته بود و درد وجوش تسکین نیافته بود، مجددا عازم جبهه شد. این بار عازم جزیره مجنون شد. او خود مجنون بود و می خواست عشق به خدا را به نمایش همگان در آورد، عشقی که او را رهسپار دیدار پروردگارش کرد.

همچون سایر مردان مبارز جبهه های نبرد حق علیه باطل لحظه اي آرام نمی نشست و از چيزي واهمه نداشت. همیشه مي گفت: «اگر واقعا لايق شهادت باشم نصيبم مي شود»

مدافع حرم بسیجی«غلامرضا لنگری»، اعزامی از کرمان در راہ دفاع ازحرم حضرت زینب(س) در منطقه صالحیه سوریه به شهادت رسید.

در پايگاه هاي مختلف جهت حفظ دستاوردهاي انقلاب و خون شهداء پاسداري مي کرد و دوستان و آشنايان و قوم خويشان را در اين راه ارشاد مي نمود و مي گفت: «بايد در يك دست قرآن را برگيرم و با دست ديگر سلاح به دست بگيرم».

ما با چند تن از همرزمان، با هم عهد و پيمان بسته بودیم كه تا به شهادت رسيدن از جبهه بازنگردیم. اما حمید مرا از این کار منع کرد و گفت: «شما باید برگردید. يك نفر از جانب ما بايد برود و آن منم».

شهيد «نوجوان» وقتي به جبهه مي رفت، سفارش كرد: اگر لايق درگاه خدا شدم و شهيد شوم، ناراحت نشويد. فقط سعي كنيد كه راهم را ادامه دهيد و حافظ خون شهيدان باشيد.

وقتی خبر اولین اعزامش را به او دادند، به مدرسه رفت و از تمام دوستان و آشنایان خداحافظی کرد و حلالیت طلبید. آن روز به قدری شاد و خوشحال بود که گویی به مهمانی و یا مراسم جشنی می رود.

او که تشنه ایثار و فداکاری بود، به جبهه های نبرد رفت تا با حماسه هایش که نشان از قدرت و و اراده پایدارش بود، با دشمن زبون به مبارزه بپردازد و آنها را از پای درآورد

به هنگام اعزام به جبهه، آنچنان خوشحال و سرحال بود گويي لحظه به لحظه به بهشت برين نزديك كي شود و انگار به حجله دامادي عزيمت مي نمايد و شعار كربلا، كربلا ما داريم مي آييم بر زبانش جاري بود.

عزیزانم از من نگران نباشید، چرا که در راه خداي يكتا خدمت می كنم و در هر صورت؛ چه بکشم چه کشته شوم، مثل تمام رزمندگان دیگر، پیروز میدانم

فرضیه‌های اصلی تحقیق عبارت بودند از: -1 سبک رهبری فرماندهان بسیج بیشتر مبتنی بر روابط انسانی است . -2 یک رابطهء همبستگی بین سبک رهبری فرماندهان و افزایش انگیزهء بسیجیان وجود دارد...

شهید محمدرضا کاظمی فرزند محمد در شانزدهمین روز از اردیبهشت ماه سال 1344هجری شمسی در روستای چم نمشت از توابع شهرستان دره شهر دیده به جهان گشود.وی که دانشجویی رشته پرورشی از مرکز تربیت معلم شهید بهشتی تهران بود با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق به کشور عزیزمان در لبیک گویی به فرمان حضرت امام خمینی (ره) به جبهه های نبرد حق علیه باطل شتافت وبه عنوان رزمنده بسیجی به جمع دلاورمردان لشکر سرافراز امیرالمومنین (ع) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست. سرانجام در نهم دی ماه 1366 بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه پشت در منطقه عملیاتی مهران به فیض شهادت نائل آمد .مزار این شهید گرانقدر در گلزار شهدای کوی مطهری شهرستان دره شهر قرار دارد.

چهارده پانزده سال داشت که آرزوی اعزام به جبهه را در ذهنش می پروراند. چندین بار هم برای اعزام به جبهه نور علیه باطل به مراکز ثبت نام مراجعه کرد. چون به سن قانونی نرسیده بود، مراکز ثبت نام از اعزام وی خودداری می کردند.

... وارد بسيج هم شده بود كه شب‌ها در پايگاه عاشقان اباعبدالله(ع) در مسجد «نوريان» واقع در خيابان شريعتي نگهباني مي‌داد. حضور در کنار بسیجیان مخلص و جان برکف...

بعد از اینکه رضایت ما را برای اعزام شدن به جبهه جلب کرد، سال تولد خود را در شناسنامه دستکاری کرد تا مبادا سپاه به دلیل پایین بودن سنش، اجازه ندهد عازم جبهه شود.

رسول و محرم همیشه در کنار هم بودند و با هم عازم جبهه شدند. هر دو آرزوی شهادت داشتند. حتی این دو دوست تنها با فاصله یک روز به آرزوی شهادتشان رسیدند.

همسر سردار شهید مدافع حرم «مهدی قره محمدی» از نذری که برای مدافع حرم شدن همسرش کرده است می‌گوید.

علي اكبر از همان بچگي عاشق اسلام و دين و انقلاب بود. تازه 14 ساله شده بود كه به جبهه رفت ...

کم سن و سال بود اما عقیده ای والا یافته بود و برای تحقق عقیده اش با تمام وجودش تلاش می کرد و برای همه توصیه می کرد تا براي حفظ كشور بكوشند و براي امام دعا كنند.