وصیتنامه شهدا - صفحه 23

مادر، بیاموز به فرزندانت درس چگونه جنگیدن را، بیاموز به آنها راه و رسم بردباري و استقامت را. مادرم، اي پاره جگرم، بپذیر از خدا جسد تکه تکه مرا و بر آن بوسه بزن و بر آن تبریک بگو و شکر خداي را به جاي آور و تا خون در بدنت جاري است به راهت، که همان تشیع سرخ علوي است، ادامه بده.

مادر عزیز و پدر گرامی در بین مردم خود را مغرور ندانید و هرگز احساس ناراحتی نکنید و افتخار کنید که فرزندی را در راه اسلام و امام و در نهایت حسین ( ع ) داده اید

قسم به آن خداوندي كه ما را آفريد و بما سلامتي و وجود داد اگر قادر متعال به اين حقير چند بار جان بدهد و بميراند باز هم حاضرم جان ناقابل خود را فداي اسلام عزيز بكنم و اين را يك وظيفه شرعي خود مي دانم.

در مقابل مصائب و مشكلات صابر باشيد و ايمانتان قوى باشد و بدانيد كه خدا با شماست ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تنزل عليهم الملائكه الا تحافوا و لا تحزنوا و ايوا بالجنه التى كنتم توعدون

تاریخ هشت ساله حماسه و مقاومت پیروان حضرت روح الله(ره) همواره شاهد قاسم های کربلاهایی بوده است که درس بزرگی به بشریت داده اند. در تفحص این گنج عظیم، رزمنده نونهالی را می بینیم که در اوج شور و شوق بازی های کودکانه اش، بازی جنگ را به تمام بازی ها ارجحیت داده و در زیباترین لحظات زندگی در کره خاکی، همبازی شهدایی بوده است که تا به امروز محفوظ بودنش را از برکت همان، هم نفسی می داند. «جواد صحرایی » از اهالی رستم کلای بهشهر مازندران (اعزامی از لشکر همیشه پیروز ۲۵ کربلا)، همان نونهال نماز شب خوانی که خود را همراه با موج بلند روح الهیان قرار داده و پای بر عرصه مجاهدت در مسیر رب الارباب نهاد.

ای ملت ایران از ولایت فقیه و روحانیون متعهد پشتیبانی کنید. متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

این جوان اصفهانی در نخستین روز اسفندماه سال ۱۳۹۱ در ارتفاعات شمال غرب کشور، در درگیری با گروهک تروریستی «پژاک» به آرزوی خود رسید و طبق وصیت‌نامه‌اش در گلزار شهدای زادگاهش آرام گرفت.

این را بگویم که من راه خدا را انتخاب کردم و از شما می‌خواهم که برای من هیچ نگرانی نداشته باشید، چون هدفم اسلام است می‌خواهم با خون خود درخت اسلام را آبیارى کنم و راه حسین (ع) را بپیمایم، چون ماندن در این دنیا بی‌فایده است.

مادر آيا مى توانم محبت ترا همچون آتشى در زير خاكستر نهفته فراموش كنم ؟ آيا مى توانم محبت خود را نسبت به تو كه پس از تقيسمش صورت قدردانى بخود گرفته و يا شعله كشيده زير پا نهم ؟

پدر عزيزم درود خدا بر تو باد ولي مي بخشيد كه از شما خداحافظي نكردم و مرا حلال كن، من دوست داشتم كه عصاي پيري تو و مادرم باشم ولي چاره چيست بايد جهاد كرد و خون داد تا انقلاب اسلامي پايدار بماند، قرآن زنده بماند.مادر كوه باش و چون كوه استقامت كن لحظه اي از نام و ياد خدا غافل مباش و در راه دين بكوش و هرچه بكوشي باز هم كم است برادرم اميد از خدا دارم كه مرا حلال كني و ناراحت نباشي و استقامت كن و ما به خاطر قرآن و پيروزي اسلام خون خود را داديم .

پيام من حقير به امت حزب الله اين است كه هرگز جبهه ها را خالى نگذاريد و به پيام امامتان لبيك گوييد و مگذاريد پرچم اسلام به زمين افتد. از امت حزب الله مى خواهم كه مساجد را نيز هميشه پر نگه دارند و مگذارندكه دل دشمنان اسلام از خالى بودن مساجد شاد شود و همچنين پشت جبهه را گرم نگه دارند.

من واقعاً وقتی که در جبهه ها جوانانی را می بینم که چنان با عشق و علاقه و ایمان به خدا می جنگند، از خود شرمنده می شوم و می گویم چرا هنوز من ساخته نشده ام، ولی واقعاً جبهه ها جای خودسازی و کمال روح و معنویت هر شخص است.

از سختي هاى راه مهراسيد و روح الله را تنها مگذاريد اين ره هر چند پررنج است ولى لذت ابدى شما را تضمين مى نمايد اين كوچه هر چند پر پيچ و خم است ولى در انتهايش خانه معشوقه ماست. شياطين برآنند كه بندگان خدا را از راه عبوديت خالق بى همتا بيرون برند و نگذارند كه بنى آدم روى سعادت او را بينند پس بكوشيد خود را به سلاح تقوى مسلح سازيد كه شياطين را قدرت نبرد با متقين نيست و خداوند متقين را وعده پيروزى داده است.

برای شهید « سید مهرداد نعیمی » دو مزار ساخته اند؛ یکی در محور مقدم طلائیه و دیگر در زادگاهش صومعه سرا، که هر مزار، بخشی از بدنش را به یادگار در خویش می فشارد

نوید شاهد سمنان: ابراهیم کریمی هفدهم آذر 1345، در روستای حسین‏ آباد کالپوش از توابع شهرستان شاهرود به دنیا آمد. پدرش اکبر و مادرش لیلا نام داشت. خواندن و نوشتن نمی ‏دانست. کشاورز بود. ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم اسفند 1363، در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، سینه و پا، شهید شد. پیکر وی را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

امت اسلامي ايران، ملت شهيد پرور از آنجا كه من خود را يك فرد مسلمان دانستم رفتم به جبهه تا اسلام را ياري نمايم و اينك كه من شهيد شده ام تازه زندگي خودم را آغاز نموده ام و اين را بايد بدانيد كه چه معامله اي از اين بهتر كه خون بدهی خونبهايت خدا باشد خون بدهی فشار قبر نداشته باشي و در بهشت باشيد كه درختهاي آن و نهرهاي آب در زير آنها جاري باشد زندگي كني با پيغمبر و امامان همنشين باشي برادران عزيز بياييد به جبهه ها، نداي امام خود را لبيك گفته و جاي خالي برادراني را كه شهيد شده اند پر نماييد.

تنها وصيت من، طلب بخشش از درگاه ايزد منان است و دعا براى آمرزش بنده ، پدر و مادرم بنده فرزندى نبودم كه شما را از خود خشنود سازم از شما طلب بخشش مى كنم . از همه مردم هم تنها خواهشى كه دارم بنده را و خطاهايم را ببخشيد

شهید «علی ‌رضی‌آبادی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «اى مردم من از روى آگاهى كامل عازم به جبهه شدم چونكه اين راه را شناختم كه اين راه همين راهى است كه هابيل در اول زيست انسان در زمين دنبال اين راه رفت و بعد پيامبران و ائمه اطهار و مجتهدين و خلاصه رسيد به ما و ما اين راه را ادامه مى دهيم و از خداوند متعال بهشت نمى خواهم كه جانم را به او هديه مى كنم و فقط از او پيروزى اسلام در كل جهان را مى خواهم و جانم را مى دهم به اميد پيروزى ايران و فتح كربلا و نجف.»

وصیت دیگر به هم سنگران دانش آموز که درستان را آن چنان واقعی بخوانید و به آن عمل کنید و نگذارید منافقین به دانشگاه ها راه یابند که فردا نگهبانان و حافظان این مرز و بوم شما هستید در آخر اینکه ای ملت به خانواده های شهدا بیشتر احترام بگذارید ونگذارید دل شکسته آنان شکسته تر بشود

ای برادران از من راضی باشید. ای دوستان و ای برادران پاسدار اگر از من بدی دیده اید ببخشید و مرا حلال کنید. ای مردم شهید پرور ایران این منافقین را از ریشه بر کنید تا فساد نکنند و ضربه به انقلاب نزنند و این گران فروشان را که می خواهند بازار سیاه درست کنند نگذارید، و ناراحت نباشید که فرزندتان به جبهه می رود با خوشحالی آنان را به جبهه بفرستید.