برای «شهید» گریه نکنید، شهادت گریه ندارد
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید اسماعیل قندی، یادگار «قنبرعلي» و «گلزار» پنجم شهريور ماه سال ۱۳۴۵ در شهرستان تهران به دنيا آمد. او دانش‌آموز دوم راهنمايی بود. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. این شهید گرانقدر دوم فروردين ماه سال ۱۳۶۱ در دشت‌عباس توسط نيروهاي عراقی بر اثر اصابت تركش خمپاره به قلب به شهادت رسید. پيكر او را در بهشت‌زهرای زادگاهش به خاک سپردند.
فرازی از وصیت‌نامه شهید «اسماعیل قندی» را در ادامه مرور می‌کنیم:
«بسم رب الشهدا و الصالحين»
بنام او که همه چيز اوست. بنام او که زندگيم در جهت اوست و زنده می‌نمايد و می‌ميراند.
مرگ با عزت اگر خونينی است، بهتر از زندگی ننگينی است
خدا را شکر ميکنم که سالهای عمرم را تا فرارسيدن يوم الله قرار داد، اکنون يوم الله ديگری است. به پدر و مادر خودم وصيت می‌کنم که در مرگ من هيچگونه ناراحتی در مرگ من نداشته باشيد و اگر من در راه خدا شهيد می‌شوم و به اقوام خود نيز ابلاغ کنند که هيچگونه ناراحتی نداشته باشند.
آخرين وصيت اين سفارش‌های خصوصی مرا انجام دهيد و مدتی مرا در کنار ساير شهيدان قرار دهيد.
اسماعيل قندی/ به اميد پيروزی (حق بر باطل)
