اهدای 300 تابلوی نقاشی به کادر درمان، بوسه‌ای بر دستان ایثارگران سلامت

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: جانبازان و ایثارگران دوران دفاع مقدس، هنرمندانی هستند که ایثار و ازخودگذشتگی را در جبهه‌ها خلق کردند و امروز هم شاهد هستیم که کادر درمان در جبهه‌های سلامت، ایثار و نوع دوستی را به تصویر می‌کشند.

هنر بهترین ابزار برای اشاعه فرهنگ ایثار است. آثار هنری به عنوان یک جریان پویا می‌تواند نقش مهمی در جاودان کردن ارزش‌ها و ازخودگذشتگی‌های این حماسه‌سازان تاریخ داشته باشد.

از این رو پایگاه اطلاع رسانی نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران مصاحبه‌ای با هنرمند نقاش که به تازگی 300 اثر را تقدیم کادر درمان کرده و از سوی شهرداری منطقه 2 تهران تمبر این هنرمند برجسته رونمایی شده است، گفتگویی انجام داده‌ایم که ماحصل آن تقدیم مخاطبان می‌شود.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: لطفاً خودتان را معرفی کنید.

رضایی: مرتضی رضایی متولد سال 1335 در استان تهران، جانباز 25درصد، برادر شهید حسین رضایی و بازنشسته سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هستم. تحصیلاتم را تا مقطع کاردانی در رشته کامپیوتر ادامه دادم و دوره‌های تکمیلی در رشته نقاشی شامل؛ رنگ، فرم و بافت را در جهاد دانشگاهی تهران آموزش دیدم و سپس مجوز رسمی از وزارت ارشاد اسلامی جهت تأسیس گالری نمایشگاه و آموزشگاه دریافت کردم. اکنون مدرس رشته‌های نقاشی در فرهنگسرای تهران از جمله؛ ابن‌سینا، شهرک غرب فرهنگسرای قیطریه می‌باشم.

از جمله فعالیت‌هایم: مدیر شرکت تبلیغات ابتکارنو‌، رئیس هیات مدیره تکایا و مساجد در بنیاد شهید و بنیاد جانبازان قبل از ادغام این دونهاد. مدیر موسسه انتشارات امام خمینی(ره)، تکایا و مساجد و مجموعه نهادهای انقلابی، جهاد کشاورزی و سپاه پاسداران نیز بودم.

در بین سال‌های 1360 تا 1370 برای بنیاد شهید و سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس بالغ بر 2000 عکس شهدا را نقاشی کردم.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: آغاز فعالیت هنری‌تان از چه زمانی شروع شد؟ و چگونه به هنر نقاشی روی آوردید؟

رضایی: علاقه و استعداد در این رشته هنری از کودکی آغاز شده بود. زمانی که معلم می‌گفت نقاشی بکشید بچه‌های کلاس از من میخواستن کمکشان کنم و یا در فامیل اگه کسی مشکل داشت در نقاشی به سراغ من می‌آمد. به مرور زمان که گذشت و من مقاطع تحصیلی را پشت سر می‌گذاشتم و وارد خدمت مقدس سربازی شدم، این هنر در من بيشتر شکوفا شد. در آن دوران به هر سرباز یک دفترچه خاطرات می‌دادند که سربازان از روزهای تلخ و شیرین سربازی بنویسد. من به اصرار سربازان در کنار مطالبی که می‌نوشتند، نقاشی‌های مرتبط با آن مطالب را می‌کشیدم.

در دوران پیروزی انقلاب اسلامی، کارهای تبلیغاتی از جمله؛ کشیدن تصویر امام خمینی(ره)، شعارهای انقلابی و ... را انجام می‌دادم.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به همراه برادرانم، کمیته انقلاب اسلامی منطقه ۱۲ تهران را تاسیس کردیم و در آن کمیته به ترویج فرهنگ انقلابی پرداختیم.

بعد از آن با شروع جنگ تحميلی با توجه به آموزش‌هایی که در سپاه پاسداران دیده بودیم برای اعزام به جبهه آماده شدیم. ابتدا جنگ‌های ضدانقلاب که در کردستان، سنندج و جنگ‌های نامنظم شهید چمران در محاصره بودند، وارد جنگ شدیم. در پادگان سنندج پاکسازی شروع شد و محاصره شهید چمران را شکستیم. سقز و سنندج در درگیری شدیدی پیش آمده بود که من در این حین مجروح شدم و به عقب برگشتم. بعد از مجروحیتم به مدت یکسال در نقاهت به سر می‌بردم که ترجیح دادم به نقاشی در این دوران بپردازم.

سپاه به من پیشنهاد داد قبل از اعزام مجدد به جبهه به آنجا بروم و کارهای فرهنگی سپاه را انجام بدهم. بعد از مدتی به تعدادی از دوستان آموزش نقاشی را دادم‌ و تصاویر شهدا را قبل از عملیات اوپک می‌زدیم. عملیات که شروع می‌شد به عملیات می‌رفتیم و به این ترتیب در دوران حضور در جبهه نیز به فعالیت‌های فرهنگی مشغول بودم.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: از مقام و عناوینی که کسب کرده‌اید، بفرمایید.

رضایی: در دانشگاه تهران در نمایشگاه طریق جاوید که مراسم یکصدمین سال ولادت امام خمینی(ره) بود، سه سال بصورت متوالی مقام اول را کسب کردم و به عنوان‌ استاد نمونه و فرهیخته از شهرداری منطقه 2 تهران واقع در سعادت آباد عکس فرهیختگان و بزرگان را به تصویر کشیدم.

همچنین در سال 99 جایزه بزرگ نفرات برتر و اثرگذار در کلانشهر تهران را کسب نمودم که جایزه بزرگ نقش تقدیر در راستای حماسه بی‌نظیر تجلیل از کادر درمان بود.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: نقاشی را زیر نظر چه کسانی آموزش دیده‌اید؟

رضایی: ابتدا در دانشگاه تهران و جهاد دانشگاهی بصورت آکادمی و بعد از آن زیر نظر استادان صاحب نظر از جمله؛ استاد محمدعلی از شاگردان مکتب کمال الملک، استاد رحیم نویسی، استاد محسنی کرمانشاهی و الباقی به صورت تجربی و با گذشت زمان آموخته‌ام.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: شما در جبهه هم به فعالیت هنری از جمله نقاشی می‌پرداختید؟

رضایی: بله. زمانی که عملیات آغاز نشده بود، چون عموماً هر عملیاتی که می‌خواست شروع شود حداقل ۲ تا ۳ ماه طول می‌کشید و من در آن مدت به نقاشی با موضوعات مختلف؛ عکس رزمندگانی که به شهادت رسیدند، عکس امام خمینی(ره)، یا به‌صورت نوشتاری "رزمندگان خسته نباشید"، "راهی تا باز شدن کربلا نمانده است"و... که باعث روحیه به رزمندگان شود را انجام می‌دادم و یا روی جعبه مهمات، تصاویر کربلا را می‌کشیدم.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: چه مدت در جبهه حضور داشتید و در کدام عملیات به مقام جانبازی نایل شدید؟

رضایی: به‌صورت مداوم در 8 سال دوران دفاع مقدس، 2 سال حضور داشتم. اوایل جنگ که شهید چمران در محاصره بود، برادرم شهید حسین رضایی معاون گردان تدارکات بود و من به همراه ایشان در جبهه حضور داشتم. در عمليات سقز و پاکسازی سنندج، عملیات فتح‌المبین، عملیات بیت‌المقدس، عملیات آزادسازی فاو و همچنین فکه بودم. در سقز شدیدا مجروح شدم و دیگر نتوانستم به جبهه بروم.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: درباره اهدای 300 تابلو به کادر درمان و اهدای تمبری به نام خودتان شد، بفرمایید.

رضایی: بعد از اینکه آثار کرونا در ایران فراگیر شد، طبیعتاً فعالیت‌های گروهی روز به روز کمتر شد و در این میان گالری من نیز مستثنا از این امر نبود. بر این اساس با مشورتی که با همسرم داشتم و البته توانمندی که در من و همسرم وجود دارد، می‌توانستیم روزانه بین 15 تا 20 تابلو را نقاشی کنیم، به این نتیجه رسیدیم که می‌توانیم این فعالیت را به یک اقدام خداپسندانه تبدیل کنیم و به نوعی از تلاش‌های کادر درمان که در این همه‌گیری بيشتر جانشان را در کف دستانش گذاشته‌اند، به نوعی تشکر کنیم.

من و همسر اين اقدام خداپسندانه را به نحوی دیگر انجام داده‌ بودیم. یادم می‌آید سال 1360 که ازدواج کرده و تصمیم گرفته بودیم، هرآنچه فامیل به‌عنوان چشم‌روشنی و کادوی عروسی برایم آورده‌اند را به جبهه بفرستيم، این اقدامات عام‌المنفعه از اول ازدواجمان صورت گرفته بود و اولین بارمان نبود.

می‌توانم بگویم حاصل چند سال کار شبانه روزی من و همسرم به تعداد 300 تابلو رسیده بود که یکجا تصمیم گرفتیم به کادر درمان که در دوران انتشار ویروس کرونا از دیدن خانواده‌هایشان محروم بودند تا آنها در امان باشند به نوعی تقدیری کرده باشیم.

با مشورتی که با یکی دیگر از دوستان هنرمندم انجام داديم، ایشان پیشنهاد فراخوان پویش را داد، به این صورت که هنرمندان در سراسر کشور با ارسال آثار هنری خود در این امر خداپسندانه شرکت کنند. الحمدالله با استقبال خوبی هم همراه بود و نزدیک به 900 اثر هنرمندان برای ما ارسال شد و ما ابتدا با مشورت همکاران کادر درمان از اورژانس بیمارستان سینا شروع کردیم.

این ابتکار خیلی مورد استقبال شهرداری منطقه 2 تهران قرار گرفته بود، از سوی این مجموعه تمبر به‌عنوان یک فرهیخته و اثرگذار و فردی که خدمات شایسته انجام می‌دهد را به نام من ثبت کردند.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: برادر شهید خود را معرفی کنید و بفرمایید در کدام عملیات به شهادت رسید؟

رضایی: برادرم شهید حسین رضایی، مسئول تدارک جبهه اهواز بودند و در کنار شهید هاشمی‌نژاد و چمران دفاع می‌کردند. برادرم یک تریلی داشت که با آن برای رزمندگان به جبهه آذوقه می‌برد.

یکی از خاطراتی که از او به یادم دارم؛ در تنگه چزابه در عملياتی که داشتیم ایشان برای رزمندگان بستنی می‌برد  یا در فصل سرما برای رزمندگان غذای گرم می‌برد. بهرحال هر کاری که از دستش برمی‌آمد انجام می‌داد.

برادرم در عملیات آزادسازی خرمشهر راننده آمبولانس بود که در حال انتقال مجروحین به آمبولانس ناگهان با تیر مستقیم گلوله تانک به قلبش به شهادت می‌رسد.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: از زمانی که وارد حرفه نقاشی شدید، خاطره‌ای دارید، بفرمایید.

رضایی: روزهای اول که شروع به نقاشی کرده بودم خیلی مهارت نداشتم و تصاویری که می‌کشيدم اغلب شبیه خود چهره نمی‌شد. یادم می‌آید یک بار برای مراسم شهیدی تصویر شهید گرانقدر را کشیده بودم که شبیه خودش نشده بود و مورد لطف دوستان قرار گرفتم.

یک بار به سفارش کشیدن تصویر شهیدی را داده بودند که خیلی جراحت دیده و به شهادت رسیده بود. من این شهید را بدون سر کشيدم و خیلی تاثیرگذار شد. قبل از جنگ تحمیلی هم خانواده شهدا دوست داشتند حتما برای مراسم شهید تصویر او را داشته باشند و من تصویر شهدا را در آن دوره می‌کشيدم تا به نوعی تسلای دل خانواده شود.

نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: صحبتی با مردم و مسئولین دارید، بفرمایید.

رضایی: از مردم تقاضا دارم کسانی که در دوران طلایی خودشان در جوانی هر آنچه داشتند، برای حفظ ایران اسلامی تقدیم کردند و به شهادت رسیدند و یا جانباز، اسیر شدند، احترام قائل شوند تا اینکه این عزیزان به مرور زمان به فراموشی سپرده نشود. در این قشر متخصصانی هستند که می‌توان از تخصص آنها بهره برد.

مسئولان باید مشکلات جانبازان را رفع کنند. از بنیاد شهید به‌عنوان مجری از صاحبان تخصص حمایت کند و برای آنها بستری را فراهم کند که به خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران آموزش‌های هنری بدهند. در واقع هنر بهترين وسيله برای رسیدن به آرامش است.

گفت‌وگو از سعیده نجاتی