"همیشه در قلب منی مادر"

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران، شهید علی بیک‌محمدی، در سال 1346 در خانواده‌ای متدین و مذهبی در روستای ارسطو چشم به جهان گشود. دوران کودکی را در دامان پرمهر پدر و مادرش گذراند و سپس وارد دبستان شد و تحصیلات خود را تا پایان مقطع ابتدایی ادامه داد.

سال 1365 زمانی که نوبت سربازی شد با افتخار به خدمت سربازی رفت و پس از گذراندن دوره آموزشی در نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی مشغول شد. در دوران خدمت سربازی‌اش مرتب عازم جبهه می‌شد. پس از اتمام دوران خدمت سربازی به صورت داوطلبانه به منطقه غرب و قصرشیرین اعزام شد و پس از چهار ماه به آرزوی دیرینه خود و کسب شایستگی در چهارم مردادماه سال 1367 در عملیات مرصاد به مقام شهادت نایل آمد.

روایتی خواندنی از مادر شهید

علی هر دو سه ماه یکبار به مرخصی می آمد آخرین باری که می خواست به جبهه اعزام شود؛ گفتم علی جان تو که خدمت سربازی را تمام کردی دیگر نرو حمله شده و شلوغ است بمان تا سروسامانت بدهیم. جواب داد مادرجان! چه می گویید من نروم، آن دیگری نرود پس چه کسی باید از انقلاب اسلامی و وطن دفاع کند؟.

هر بار که علی به مرخصی می آمد از جبهه تعریف می کرد و می گفت که جبهه گلستان است می گفتم که توپ و تانک و گلوله کجایش گلستان است می گفت صفا و اخلاص و عشقی که آنجاست هیچ جای دیگری نیست؛ با تمام سختی‌هایش آنجا بهشت است هر وقت که از جبهه برمی‌گشت برایم سوغاتی می‌آورد. یک بار برایم یک تابلوی شنی آورده بود که روی آن نوشته بود: "همیشه در قلب منی مادر"

یکبار به من گفت؛ هیچ گاه از قلب من بیرون نمی روی مادر! حتی اگر آن دنیا هم بروم تو را فراموشت نمی کنم و در قلب من خواهی بود. یک بار هم به خانه عمه‌اش که در همدان است سر زده بود. عمه‌اش تعریف می‌کرد: یکبار که علی به منزل ما آمد به حمام رفت و پس از زدن عطر و ادکلن رفت و پس از 22 سال هنوز برنگشته است.

_{منبع: بنیاد شهید ملارد}