دفتر خاطرات - تواضع

به بچه هاي رزمنده بسيار احترام مي گذاشت و در مقابلشان خيلي با ادب حرف مي زد و سعي مي كرد با نزديك شدن به بچه ها و شنيدن درد دلهايشان، مشكلاتشان را حل كند.
من نيروي ساده ي گردان پس از مجروح شدن در بيمارستان بستري شدم. در ناباوري تمام ديدم آقا مهدي به اتفاق كميل مطيع دوست با دستهاي باندپيچي شده كه نشان از زخمي شدنش در عمليات شب پيش داشت براي عيادت من آمدند.
هيچگاه اين تواضع و فروتني اش را از خاطر نمي برم!
راوي: سيدمرتضي حسيني