جانبازان بزرگترین الگو برای جوانان هستند
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، نسرین ژولای همسر جانباز و نویسنده‌ی کتاب الدوز است. به مناسبت ولادت حضرت ابوالفضل العباس (ع) و روز جانباز و ارج نهادن به مقام جانبازان، وی در مراسم تجلیل از این عزیزان گفت:
بیشتر بخوانید: یادداشت| تمام قد ایستاده‌ایم و پشتیبان ولایت فقیه هستیم
بیمارستان صحرایی "خرمشهر" پُر از هیاهو بود
«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
مرا از بچگی احساس دادند، مراعادت به بوی یاس دادند، کلید قفل‌هایم را از اول به دست حضرت عباس (ع) دادند. اعیاد شعبانیه خصوصا میلاد با سعادت حضرت عباس (ع) بزرگ جانباز تاریخ بشریت که در کربلا تجلی گاه عشق و ایثار و جانبازی است تهنیت باد.
جانباز یعنی ایثار نام‌آورترین عرصه خونین جنگ و حماسه و نبرد، به همین بهانه روز جانباز در دانشگاه علوم پزشکی سالن ابن سینا جهت روایتگری حاضر شدم. با قدم های استوار وارد سالن اجتماعات شدم سالن وسیعی بود در بدو ورودم متوجه حضور تعدادی از برادران جانباز شدم.
دیدن صحنه‌ای مرا در جای خود میخکوب کرد. برادر جانبازی که نابینا بود و شخصی او را به سمت صندلی هدایت می‌کرد. پس از لحظه‌ای مکث، متوجه برادر دیگری شدم که پایش را در جنگ تحمیلی از دست داده بود و دیگری که دستش را هدیه کرده بود.
آرام آرام به خود آمدم و دیدم در فضای نورانی قرار گرفتم. ده‌ها نفر از برادران جانباز آنجا حضور داشتند که همگی با محاسن سفید و غمی بر چهره، در آن مکان حاضر شده بودند و رنگ و بوی ملکوتی به آنجا داده بودند. با خود گفتم؛ اگر این جوانان دیروز نبودند امروزِ ما چگونه بود؟ این ابر مردان چه ساده از خود گذشتند تا به ما زندگی و امنیت را هدیه دهند.
گمنام ترین قهرمان جبهه‌های دفاع مقدس، جانبازان شیمیایی هستند که هر روز زندگی در میان شعله های آتش را تجربه می کنند. جانبازان مردان شایسته هستند که مقتدرانه پرچم اسلام را استوار نگه داشتند. افرادی که در جوانی از تمام تعلقات خاطره خود گذشته و جان خود را فدای دفاع از میهن کردند (امام خمینی ره)، جانبازان را شهدای زنده نامیدند و به راستی که جانبازی کمتر از شهادت نیست.
جانبازان بزرگترین الگو برای جوانان هستند. آنان با صبر و ایثار و استقامت، فداکاری، درس‌های زیادی به ما می‌دهند. مقام شهدا بسیار بالاست اما جانبازان را می‌توان فرشته‌هایی با بال شکسته دانست که هر روز ناچار تحمل درد و زخم‌هایی هستند که از دوران دفاع مقدس به یادگار دارند و بر دوش می‌کشند و هم غم دوستان شهیدشان ذهنشان را مکدر می‌کند.
جانبازان ماندند تا علی زمانه مظلوم واقع نشود و مصیبت‌های صدر اسلام تکرار نشود و ذهن مردم از عطر ولایت تهی نگردد. امروز جانبازانی هستند که با پای قطع شده و چشم‌های نابینا در صحنه فرهنگ جامعه حضور دارند، آنها ایستادند تا نام و یاد و فرهنگ شهیدان را زنده نگه دارند.
همسران جانباز ایثارگرانی هستند که رسالت بزرگ ترویج فرهنگ ناب محمدی (ص) را در کنار همسرشان به دوش کشیدند آنان مانند پروانه گرداگرد شمع های روشن ایثار می‌گردند تا به نورافشانی آنان اضافه کنند. کم‌کم جانبازان از کنار ما رخت می بندند و راهی دیار باقی می‌شوند. خیلی زود دیر میشود. چه زیباست که ما از این مخازن الهی بهره ببریم و از درون آنان (غم و شادی) بیش از پیش بدانیم. بالاتر از این بزرگ مردان کیست؟
انتهای پیام/
