وصیت شهید بی‌نشان؛ ما مسئول دین خدا هستیم
متن وصيت‌نامه شهيد «خداكريم اسدى» را در ادامه مرور می‌کنیم:
«به نام خداوند بخشنده مهربان»
«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» (آل عمران 169)
« فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» سوره آل (عمران 169تا 171)
«هرگز گمان مبر آنها كه در راه خدا كشته شده اند مرده‌اند بلكه آنها زنده اندو نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند آنها بخاطر نعمتهاى فراوانـى كه خداوند از فضل خود به آنها بخشيده خوشحالند و بخاطر كسانى (مجاهد انى كه) بعد از آنها به آنان ملحق نشد ند نيز خوشبختند (زيرا مقامـات برجسته) آنها را در آن جهان مى بينيد و مى‌دانيد خدا هرگز پاداش مومنان را ضايع نمى‌كند.»
«بسمه تعالى»
سلام به خون خـدا كه عزيزترين عزيزان است. من منتظر رسيدن لحظاتــى هستم كه سالها انتظارش را كشيده‌ام يعنى "كربلاى حسينى" انتظار همراه با مسئوليت در قبال دين خدا. دين خدا امانتى است در دست ما بايد آن را به مقصد برسانيم.
يكى با قلم زدن، ديگرى با سخن گفتن، و عده‌اى با نثارخون خون قربانى هستيم كه بايد در تمام عصرها تمام مكان‌هاى زمين در راه خدا به قربانگاه برويم به قربانگاه اسماعيل به قربانگاه على و به قربانگاه حسين (ع) ما از خود نيستيم، از كسى ديگر هستيم كه هر وقت لازم باشد قربانى مى‌كند و آن كسى نيست جز خداى عالميان.
بارالها؛ اين سومين وصيت‌نامه است كه درجبهه مى‌نويسم: مگر دوست نــدارى من به فيض عظيم شهادت برسم. خداونــــدا؛ نمى‌گويم مرا زودتر بكشى. اما وقت مردنم را شهادت نصيبم كن. مرگ با ا فتخار كه بارها به آن نزديک شده‌ام ولى نصيبم نشد. شايد لياقت شهادت را ندارم چون شهيد مقام والايى دارد و من فردى گناهكار و خوارم: پاسدار شهيد خداكريم اسدى.
