نامه‌ای از فراق دوری برای پسر

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران؛ شهید غلامرضا کرمانی، یادگار «علی اصغر» و «زهرا» دوازدهم آبان ماه سال 1329 در شهرستان تربت حیدریه دیده به جهان گشود. وی تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. مدتی در تعمیرگاه خودرو کار می کرد. ازدواج کرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد و سپس به عنوان استواریکم نیروی زمینی ارتش در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر پنجم خرداد ماه سال 1360 در کرخه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر او را در گلزار عسکری زادگاهش به خاک سپردند.

نامه شهید «غلامرضا کرمانی» به پسرش "رضا" را در ادامه می‌خوانیم:

پسرم رضا خوشگله یا رضا طلا

نمیدانی پدرت شب‌ها در سنگر که به عکس تو نگاه می‌کند چه می‌کشد... به چشمهایت نگاه میکنم که یک دنیا راز در آن نهفته است. فرزندم طاقت دوری تو را ندارم، ولی چه کنم که وقتی بچه‌های شهرهای اهواز و دزفول را می‌بینم که بی‌پدر و مادر و برادر شده‌اند خون در رگهایم به جوش می‌آید و می‌خواهم با دستهایم چشم‌های این دشمن کافر را از حلقه دربیاورم.

می‌دانم دوری بابا تو را خیلی رنج می‌دهد من هم خیلی دلم می‌خواهد تو را از نزدیک بغل کنم. وحید بوسه از لبهای کوچکت بگیرم ولی افسوس که میان من و تو فرسنگها راه وجود دارد. فرزندم دنیا خیلی بی‌وفاست. بهترین دوستانم را از من گرفت و من ماندم تنها مثل اینکه من را هر روز هزار مرتبه از یک قدمی مرگ یک نفر نجات می‌دهد. حالا میگردم که بدانم این یک نفر کیست کسی نیست جز دست خدا.