روز عرفه سند شهادتش امضا شد

دو هفته بود که حسین سرپرست شیفت ما شده بود، اما چون سنش کم بود اصلاً رویش نمی شد که به ما بگوید فلان کار را انجام بدید. همه ی کارها را خودش انجام می داد. به او می گفتیم که شما مثلاً سرپرست ما هستین امر بفرمایید که ما اطلاعت کنیم.  اما اصلاً چنین خصوصیتی نداشت و خیلی باحیا بود و به بزرگتر از خودش اصلاً دستور نمی داد.

روز عرفه غرق دعا می شد

روز عرفه بود و با هم روزه گرفتیم، من برای دعا به مسجد فلکه چهارم رفتم و به او گفتم که تو نمیای؟ گفت: نه می خواهم با تلویزیون دعا بخونم. آخه حسین حاج آقا انصاریان را خیلی دوست داشت. مراسم که تمام شد به خانه آمدم دیدم هنوز کتاب مفاتیح دست حسین و غرق دعا است. طوری که متوجه ی ورود من نشد. من هم آرام از کنارش رد شدم تا دعایش تمام شود. بعد دیدم چشمانش از بس گریه کرده قرمز شده، نمی دانم آن روز به خدا چه گفت اما کاملاً مطمئنم که خدا روز عرفه سند شهادتش را امضا کرد.

سجده های طولانی

حسین وقتی نماز می خواند سجده ی بعد از نمازش بیست دقیقه طول می کشید، همیشه سجده هایش طولانی بود طوری که وقتی در سجده بود ما اذیتش می کردیم تا کوتاه کند.

شاهد حدیثی:

قال الامام صادق عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : «سَجْدَةُ اَلشُّكْرِ وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ تُتِمُّ بِهَا صَلاَتَكَ وَ تُرْضِي بِهَا رَبَّكَ وَ تَعْجَبُ اَلْمَلاَئِكَةُ مِنْكَ...» (التهذیب، ج 2، ص 110، ح 183)

امام صادق عليه السّلام فرمودند: سجدۀ شكر بر هر مسلمانى واجب است، با آن نمازت را كامل و پروردگارت را خشنود مي سازى، و فرشتگان را به شگفتی می آوری.