او همانند یک معلم برای من بود

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید ابوذر منصور نژاد/ یکم اردیبهشت 1338، در شهر طالقان از توابع شهرستان ساوجبلاغ چشم به جهان گشود. پدرش سلمان و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. چهاردهم اسفند 1362، در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید. تا کنون اثری از پیکرش به دست نیامده است.

خاطره ای از برادر شهيد ابوذر منصور نژاد

شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان بود که اواز من خواست باهم برای شب زنده داری و شرکت در دعای کميل به ستاد سپاه پاسداران برويم اما من بعد از افطار خيلی کسل بودم و نمی خواستم او را همراهی کنم اما او باز هم اصرار کرد.

و من نپذيرفتم که در اين لحظه او ناراحت شد و با عصبانيت رو به من کرد و گفت که شما فکر می کنيد زندگی فقط زن و بچه و خانه و ماشين است؟ گفتارش بسيار در من اثر کرد و بالاخره تسليم گفته های او شدم وبا هم به ستاد سپاه پاسداران رفتيم نا گفته نماند که من هر وقت در مباحث سياسی محل کارم نمی توانستم جواب اطرافيانم را بدهم مسئله را با او در ميان می گذاشتم و او با متانت و حوصله مطالب را بسيار خوب برای من روشن می کرد.

و من واقعا از گفته های او درس می گرفتم و با اينکه حدود هفت سال از من کوچکتر بود او را در تمام مسائل علمی و سياسی معلم و راهنمای خود می دانستم. در هنگام دعا از پيش من رفت در جای ديگری نشست تا راحتر بتواند با خدای خود نجوا کند. در راه برگشت به خانه هنوز چند قدمي دور نشده بوديم که ايستاد و گفت اينجا محلی است که سال قبل شهيد کمالي، شهيد. و من با هم گفتگو ميکرديم ،شهيد کمالی و شهيد به من گفتند که مقدرات همه امشب نوشته شده، شهيد کمالی گفت که منبه زودی شهيد ميشوم.

شهيد هم گفت که منهم امسال شهيد می شوم وهمينطور هم شد. ابوذر هم در آن شب احيا در آن مکان رو به من کرد و گفت: مقدرات ما هم امشب نوشته شد و من انشاالله شهد همينطور هم شد و بار آخری که به جبهه رفت ديگر برنگشت و سيزده سال مفقودالاثر بود.