شعر جنگ - صفحه 10

کسی که غربتش آیینه را تکان می داد / به یاس ها چه صمیمانه آشیان می داد / همیشه حرف دلش حرف درد مردم بود

باران که می بارید گلدان شعر می خواند / دل با خودش در زیر باران شعر می خواند / مادر لباس کهنه ای را وصله می کرد

به خاکریز تو / آنجا که / صفیر گلوله مبهوت، زخمی را مرهم است/ پناه می برم

مضامين، جزء جدايي ﻧﺎپذير ادبيات منظوم و منثور ماست و پيوندي گسترده با شعر فارسي دارد. آﻥ طور که بخش عظيمي از ادبيات منظوم ما را سروده ﻫﺎيي تشکيل مي دهد که در برگيرنده مفاهيم و مضامين عرفاني ﻣﻲ باشند.

آن روز/ بگشوده بال و پر/ گفتی/ «دیگر به خانه باز نمی گردم/ امروز من به پای خود رفتم

وقوع انقلاب اسلامي و بفاصله اندکي از آن، جنگ تحميلي، از جمله عواملي بود که فصلي جديد در تاريخ ادبيات فارسي بنام «شعر انقلاب» گشود که از درونمايه هاي اصلي آن ميتوان به « شعر جنگ » اشاره کرد.

هشت سال جنگ تحمیلی و دفاع مقدس تأثیر شگرفی در عالم ادبیات و به ویژه ادبیات منظوم پدید آورد و ذوق و قریحه و اندیشه بیدار جامعه را به خلق ادبیاتی نو و امیدآفرین سوق داد و بستری مناسب را برای احیای تفکرات و باورهای عمیق و ژرف دینی و مذهبی در قالب شعر فراهم آورد که این تحولات به نوبه خود، فرم و قالب و هنجارگریزی ویژه ای را می طلبید.

شعر حماسی و شعر غنایی را می­توان از اوّلین و مهم­ترین انواع شعری به شمار آورد. مهم­ترین قالب شعر غنایی، غزل استو تنها قالبی است که بیشترین نوآوری و تحوّل را از نظر محتوا در دوره­ های گذشته پذیرفته، امّا همچنان اصالت خود را حفظ کرده ­است.