ماجرای منطقهِ بوکان به روایت شهید«محمد جنیدیجعفری»
به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران، شهید «محمد جنیدیجعفری»، یادگار احمد امام جمعه رودسر و بتول بيستم دی ۱۳۳۳ در یک خانواده روحانی و مذهبی در شهر مقدس قم متولد شد. تحصیلات خود را در شهرهای قم و ورامین به پایان رساند. از همان ابتدای جوانی همواره مردم را به امر به معروف و نهی از منکر دعوت میکرد. دارای روحیه سیاسی و مبارزاتی بود و پس از شروع جنگ تحمیلی بارها به جبهه اعزام شد. تا پايان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و ديپلم گرفت. سال ۱۳۵۶ ازدواج كرد. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. هجدهم اسفند ۱۳۶۲ در جزيره مجنون عراق بر اثر اصابت تركش خمپاره به سر به شهادت رسید. پیکر مطهرش پس از ۱۴ سال به میهن بازگشت و در امامزاده جعفر زادگاهش به خاک سپردند. برادرانش نصرالله و رضا شهيد شدهاند.
قسمتی از خاطرات منطقهِ بوکان شهید «محمد جنیدیجعفری» را در ادامه میخوانیم:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
با سلام خدمت آقا امام زمان(عج) و نائب بر حقش امام خمینی مرجع تقلید شیعیان جهان و امید مستضعفان و سلام بر خانوادههای محترم شهدا و درود بر رزمندگان که در جبهههای حق علیه باطل مردانه به نبرد مشغول هستند و با امید پیروزی نهایی اسلام برکفر جهانی.
قسمتی از خاطرات خود را در منطقه بوکان به رشته تحریر در میآورم تا در آینده به یادگار بماند و بدانند که دلیران و فرزندان اسلام چگونه و در چه موقعیتی از اسلام حمایت کردهاند.
آری منطقه بوکان از نظر فرهنگی و اقتصادی و خصوصاً در مورد مسائل مذهبی از هر حیث عقب مانده است و چیزی که در بدو ورود نظر هرصاحب نظری را به خود جلب میکند، این سه مسئله است که البته دشمن سالیان درازی کار کرده تا توانسته این مسئله را در این منطقه ایجاد کنند و برجمهوری اسلامی است که در رفع این نارساییها کوشش و سعی نماید.
در این سه ماهی که ما دراین منطقه بودیم و در روستاهای بوکان به جهت کارهایی که داشتیم رفت و آمد داشتیم کاملاً به مسائل این منطقه آشنا شدیم و دیدیم که بچههای حزب الهی چگونه با کمبودها و نارساییها میساختند تا دشمن را عقب برانند. در بعضی جاها بچهها با سرما و کمبود مسائل رفاهی ساختند که زبان نمیتوانند این مسائل را بیان کند، باید انسان از نزدیک ببیند تا بداند ماندن در کردستان یعنی چه؟ خدا توفیق دهد به آنها که در این منطقه خدمت میکنند.
به امید پیروزی اسلام برکفر / هشتم دی ماه سال ۱۳۶۲/ محمد جنیدی
انتهای پیام/