نگاهی به حیات طیبه خلبان نیروی هوایی ارتش شهید «یزدان سخایی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: شهید یزدان سخایی در تاریخ بیست و هشت آذر سال ۱۳۳۵ در خانواده‌ای روستایی در شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. پدرش «ذبیح الله» با کشاورزی و میوه فروشی کسب روزی حلال می کرد و مادرش «بی بی شهربانو» زنی پاکدامن بود. هنوز دوران کودکی خود را به پایان نرسانده بود که خانواده اش به روستای «جلیل آباد» پیشوا نقل مکان کردند و یزدان نیز با رسیدن به سن هفت سالگی تحصیلات خود را در همان روستا آغاز نمود.
او که از همان دوران کودکی، از عشق و علاقه ی خود به پرواز و خلبانی سخن می گفت، پس از اخذ مدرک دیپلم در رشته‌ی ریاضی، با قبولی در آزمون دانشکده نیروی هوایی و رستهی خلبانی، به استخدام ارتش در آمد. دوره های مقدماتی پرواز را با موفقیت در ایران پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۵۶ جهت اخذ مدرک پرواز با جت های شکاری به آمریکا اعزام شد. پس از طی این دوره ی دو ساله، در سال ۱۳۵۸ به کشور بازگشت و به عنوان خلبان «اف-۴»، پروازهای خود را در پایگاه مهرآباد آغاز کرد.
شهید سخایی که پس از گذراندن دوران سخت آموزش‌های نظامی، به خلبانی باتجربه تبدیل شده بود، با آغاز جنگ تحمیلی همچون بسیاری از سلحشوران نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، به دفاع از میهن اسلامی پرداخت. او در دوران جنگ تحمیلی علاوه بر پرواز، به عنوان افسر ناظر هوایی در سایتهای پدافندی به عمل می آورد و کارکنان پدافند را در شناسایی جنگنده های متجاوز عراقی یاری می رساند.
اوج فعالیت های دفاعی شهید سخایی در سال ۱۳۶۱ و در جبهه‌ی جنوب کشور بود که مصادف بود با فتح خرمشهر؛ ایشان در سال ۱۳۶۳ به پایگاه بوشهر منتقل شد و در این پایگاه علاوه بر پشتیبانی از رزمندگان در جبهه‌ی جنوب، وظیفه‌ی دفاع از جزیره‌ی «خارک» و تأسیسات نفتی در شمال خلیج فارس را هم بر عهده گرفت.
حضور مداوم این شهید والا مقام در نبردهای هوایی ادامه داشت تا این که در شب هنگام بیست و یکم خرداد سال ۱۳۶۴ (مصادف با شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان) پس از به صدا درآمدن زنگ هشدار «آلرت»، برای دفع حمله‌ی دشمن، به همراه یک خلبان دیگر، با یک فروند هواپیمای «فانتوم» به پرواز درآمد و در یک درگیری سخت هوایی، به مقام والای شهادت نایل گشت و روح بلندش به آسمان پیوست. پس از سال ها انتظار و عدم بازگشت پیکر مطهرش، سنگ بادبودی از ایشان در جوار مزار پدر و مادرش در امامزاده عبدالله (ع) جلیل آباد نصب شد. گفتنی است این شهید والامقام در سال ۱۳۵۰ ازدواج نمود که دو فرزند پسر از ایشان به یادگار باقی مانده است.
