نگاهی به زندگی راننده آمبولانس شهید"درویشی"

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، هر کس این مطلبی را که می خواهم در مورد شهید تاج الدین درویشی بگویم بشنود، خواهد گفت: «خوشا به سعادتش». او در کربلا متولد شد. واقعا خوش به سعادتش. تاج الدین چند سال در عراق بود و در آنجا خواندن و نوشتن را آموخت، و بعد به ایران آمد.

سالها بعد از آن یعنی زمانی که تاج الدین بیشتر از پنجاه و پنج سال داشت، جنگ آغاز شد. تاج الدین در آن زمان کارش رانندگی ماشین های سنگین بود. زمانی که داوطلبانه به جبهه اعزام شد، مأموریت حمل و نقل مجروحین را بر عهده گرفت.

قصه زندگی تاج الدین مثل داستان تولدش پر از نکاتی است که می توان او را مرد بزرگی دانست. عشق به امام حسین (ع) در تمام دوران زندگی اش به او قوت و امید می‌داد.

در وصیت‌اش نوشته بود: «همسرم! می خواهم که زینب وار زندگی کنی و با صبر و استقامت زینب گونه راه شهیدان را ادامه دهی و می خواهم که تابستانها به یاد لبان تشنه امام حسین (ع) آب خنک به رهگذران بدهی پایان زندگی تاج الدین همراه با سعادت بود. در یکی از عملیاتها موقع حمل مجروحین از آمبولانس با اصابت یکی از موشک های هواپیمای دشمن به شهادت می رسد.

شهید تاج الدين درویشی، در روز یکم آذر ماه سال 1304 در کربلا به دنیا آمد. و پس از پایان تحصیلات دوره دبیرستان به ایران می آید و ازدواج می کند. و دارای دو فرزند است و شغل رانندگی را انتخاب می کند و عضو بسیج می شود و به جبهه رفت. راننده آمبولانس حمل مجروحین بود که بر اثر برخورد موشک در روز بیست و سوم آبان ماه سال ۶۵ در باختران به شهادت می رسد،

_{منبع: مرکز اسناد اداره کل بنیاد شهید شهرستان های استان تهران}