چشمانی که گواه آخرین دیدار بود

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید صابر شهباز زاده، یادگار «صالح» یازدهم آذر ماه سال 1343 در اردبیل دیده به جهان گشود. روزهای سبز کودکی‌اش توأم با مهربانی، دلسوزی و محبتی بود که بی دریغ نثار اطرافیانش می‌کرد. اخلاق خوب و دوست داشتنی‌اش زبانزد همه اطرافیان بود. از همان کودکی اهل نماز و روزه و انجام واجبات بود و در مسجد، این مظهر عشق و تعبد و مقاومت مرتبا حضور داشت.

در دوران انقلاب او نیز آرام ننشست و به خیل مردم پیوست و در تظاهرات علیه رژیم ستمشاهی حضور یافت. مدتی بعد درس و تحصیل را رها کرد و برای کمک به خانواده مشغول قالی‌بافی شد. در دوران جنگ تحمیلی معمولاً با تعدادی از دوستانش که همگی به شهادت رسیدند، به مسجد می‌رفت و ساعت‌ها به عبادت می‌پرداخت و هر یک از این جمع که به شهادت می‌رسید، همراه با باقی دوستان در تشییع پیکرش شرکت می‌کرد.