"غلامحسن" را به خدا سپردیم
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران، شهید غلامحسن صفری، یادگار «صفت‌الله» سی‌ام شهریور ماه سال 1344 در یکی از روستاهای اطراف قزوین به دنیا آمد. هنوز سه سال از بهار زندگی اش نمی‌گذشت که پدرش را از دست داد، تا در ادامهِ زندگی راه دشواری پیش رو داشته باشد. او تحصیلات خود را تا سال چهارم ابتدایی ادامه داد و سپس تحصیل را ترک کرده و در همان شهرستان مشغول به کار شد.
پس از آن به همراه خانواده به مدت چهار سال به تهران و در منزل یکی از بستگان سکونت کردند و شهید در این مدت به کارهای آزاد و متفرقه از جمله؛ بنایی و گچ کاری می‌پرداخت. هجده ساله بود که به شهر قدس آمدند و با سختی و مشکلات فراوان توانستند، خانه‌ای بسازند.
پس از اتمام ساخت منزل مسکونی در شهر قدس، تصمیم به انجام خدمت مقدس سربازی گرفت و پس از گذراندن سه ماه آموزشی در لویزان، به منطقهِ عملیاتی دهلران اعزام شد و بعد از گذشت دو ماه خبری از ایشان نشد.
به گفتهِ یکی از همرزمانش، شهید ابتدا در آشپزخانه مشغول به فعالیت شد ولی آنجا را قبول نکرد و به بیمارستان رفت و آنجا مشغول به خدمت رسانی بود تا این که در عملیات کربلای ۶ تعداد زیادی مجروح به بیمارستان آوردند که غلامحسن با دیدن این صحنه منقلب و سوار بر آمبولانس شد و به سمت خط مقدم رفت و پس از آن دیگر خبری از او نشد. سرانجام در بیست و پنجم دی ماه سال 1365 در دهلران به شهادت رسید.
روایتی از خانوادهِ شهید:
پس از این که ساختن منزل مسکونی‌مان در شهر قدس به پایان رسید، یک روز غلامحسن به من گفت: برای اعزام به جبهه دفترچهِ آماده به خدمت را تهیه کرده‌ام و ما نیز چون باروحیهِ مذهبی او آشنا بودیم، مانع کارش نشدیم و او را به خدا سپردیم. او گفت: که بعد از مدتی برمی‌گردم ولی بعد از اولین اعزام به جبهه، دیگر از وی خبری نشد.
