"عباس" با لب تشنه به دیدار معبودش شتافت
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید عباس اسماعیلی یادگار محمدعلی، یکم تیرماه سال 1340 در محله اصفهانک تهران به دنیا آمد و در همان محل تحصیلات خود را تا سطح دیپلم پی گرفت. مدتی در کارگاه کمک فنرسازی به کار مشغول شد تا اینکه برای خدمت نظام وظیفه فرا خوانده شد.
عباس با نماز و قرآن بسیار مأنوس بود. به نماز جمعه میرفت و تا آن جا که میشد نمازهای یومیه اش را در مسجد و به جماعت می خواند. در مبارزات قبل از انقلاب حضوری سازنده داشت. بعد از انقلاب هم در فعالیت های سیاسی بسیار پررنگ ظاهر شد. به پدر و مادرش عشق می ورزید و با آنان بسیار با احترام برخورد می‌کرد.
در حین خدمت، مسئولیت عمده او پاکسازی جبهه‌ها بود. در آخرین مأموریت که در صبح زود و در کردستان انجام می‌گرفت، گلوله‌ای به سینه‌اش خورد و به شهادت رسید. از آن جا که رفت و آمد در آن منطقه دشوار بود، جسد او سه روز در سنگر باقی ماند.
یکی از دوستانش تعریف می کرد که عباس به هنگام شهادت آب می خواست. قبل از این که کسی به او آبی برساند به شهادت رسید. همان وقت از میان کوههای بالای سرمان صدای قرآن به گوش رسید. صدا بعد از چند ثانیه قطع شد و سکوت همه جا را فراگرفت. بیست و دوم شهریورماه سال 1360 در اشنویه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به سینه به شهادت رسید. مزار وی در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.
