قسمت دوم خاطرات شفاهی شهید ابوذر منصورنژاد

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید ابوذر منصور نژاد/ یکم اردیبهشت 1338، در شهر طالقان از توابع شهرستان ساوجبلاغ چشم به جهان گشود. پدرش سلمان و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. چهاردهم اسفند 1362، در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید. تا کنون اثری از پیکرش به دست نیامده است.

خاطرات به یادگار مانده از شهید ابوذر منصورنژاد

بسمه تعالی

انالله و انااليه راجعون ما از خدائيم و بازگشتمان در هر زمانی که می خواهد باشد به سوی اوست چه اکنون که دوران جوانی را می گذرانيم يا در دورانی که ديگر پير شده ايم در هر صورت به سوی او باز می گرديم.

و اين قطعی است چنانکه ديديم و ديديد ،دنيا بسان اين پايگاه است که ما در آن هستيم مدت زماني ما را به خود مي پذيرد اما وقت رفتن که فرا رسيد ديگر بايد رفت معني ندارد که باز هم بخواهيم بمانيم اين پايگاه چون ما را که در آن براي چندي اقامت گزيده ايم زياد به خود ديده است آنها رفتند و وظائفشان را انجام داده اند.

و چه بسيار از آنها که ديگر برنگشته اند آنها هم مثل ما خيلی از چيزها را دوست داشتند اما براي انجام تکليف همه را در عين دوستي رها کردند و به اينجا آمده اند تا توشه سفري ديگر را آماده کنند سفري از نوع شهادت و از نوع عمل به تکليف و اينک ديگر در اينجا نيستند آري ديگر آنها را ،چشمان دنيايي ما نخواهد ديد و نوبت به ما رسيد و خدا ما را دوست داشت ،لطف کرد و در اين برهه از زمان به دنيا يمان آورد و اينک ما را بدين سرزمين کشانيده ( خوزستان ) رشته اي برگردنم افکنده دوست

مي کشد آنجا ( هرجا) که خاطر خواه اوست

او ما را بدينجا کشانيد و ما هم آمديم و ما نيامديم که او ما را آورد ،تنها آرزويمان و تنها آرزويم آنکه باقی راه را با صحت و سلامت طي کنم و اين منتهاي آمال و آرزوی من است .

ربنا افرغ علينا صبرا و ثبت اقدامنا و انصرنا علي القوم الکافرين

به يقين خدا ما را دوست داشت که بدينجا آوردمان و حتما دوست خواهد داشت و در باقي (راه) نيز کمکمان خواهد نمود من باقی راه را تنها شهادت صرف نمی دانم باقی راه را عمل به باقي تکاليف می دانم و استمرار عبوديت و اخلاص ،خدا کند انشاالله که مخلص شويم و باشيم. التماس دعا/ بیستم اسفند 1360