زندگی نامه آزاده شهید «محمود کرمانی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید محمود کرمانی مامازندی/ یکم مهر 1343، در روستای مامازند از توابع شهرستان پاکدشت به دنیا آمد. پدرش حسن، نانوا و کشاورز بود و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. او نیز کشاورزی می کرد. کارمند صنایع دفاع پارچین بود. ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و به اسارت نیروهای عراقی درآمد. بیست و سوم آذر 1378، در پاکدشت بر اثر عوارض ناشی از شکنجه های دوران اسارت به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای روستای ده امام تابعه همان شهرستان واقع است.
از تولد تا شهادت
آزاده سرافراز و سرباز فداكار اسلام شهيد محمود كرماني مامازندي در سال 1346 در خانواده اي كشاورز در مامازند از توابع شمال ورامين ديده به جهان گشود
تحصيلات خود را تا مقطع راهنمايی ادامه داد همزمان با سالهای اوج جنگ تحميلي در سال 1363 علي رغم مشكلي كه در زمينه كمی سن و سال جهت اعزام به جبهه داشت و مسئولين اعزام نيرو در سپاه ورامين نيز با اعزام او موافقت نمي كردند با اصرار و واسطه قرار دادن دوستانش به جبهه هاي غرب كشور عزيمت نمود پس از طي دوره ي آموزشي به گردان شهيد جمدي ، گروه تخريب تحت امر قرارگاه حمزه سيدالشهداء پيوست محمود در طي دوران حضور در جبهه به وظايفي كه در گروه به او محول شده بود به شدت علاقمند بود.
و در زمان مرخصي مرتب يادداشتهاي دوره آموزش را مرور مي كرد عشق و آرمان بلندي كه در سر داشت عزم او را در تداوم راه همرزمان شهيدش راسخ تر مي كرد بطوريكه در كل زمان حضور در ميدان رزم از حداقل مرخصي خود استفاده مي كرد در يكي از هنگامه هاي سخت جنگ در سال 1363 (پاييز) كه روزهاي دشواري را رزمندگان سپاه اسلام در غرب كشور سپري مي كردند
محمود و همرزمانش عازم ماموريتي در پنجوين شدند و عاقبت در محاصره مزدوران دشمن گرفتار شده و به اردوگاه موصل 2 منتقل شد محمود با وجود سن و سال كم مدت 6.5 سال از بهترين دوران عمر كوتاه خود را براي كسب رضايت دوست ، در بدترين شرايط اردوگاههاي دشمن بسر برد و با تني رنجور و بيمار در حاليكه آثار زخم اسارت بر بدنش هويدا بود در تابستان 1368 به ميهن بازگشت
جراحت و افسردگي شديد ناشي از اسارت موجب شد تا آن شهيد حتي در دوران آزادي نيز نتواند سلامت و زندگي عادي خودش را بازيابد محمود از همان آغاز رهايي از اسارت دشمن تحت درمان پزشكي قرار گرفت اما با همه فراز و نشيبها هيچ گاه سلامت خود را بازنيافت با وجود تمايل فراوان براي اشتغال به كار ، مد ت نسبتا كوتاهي را توانست در وزارت دفاع صنايع شيميايي خدمت كند
سيره و اخلاق او چنين بود كه با گناه و اهل گناه بيگانه بود هيچگاه كسي او را در حال غيبت و بدگوئي نديده بود قلبي رئوف و مهربان داشت اخلاص و صميميت او زبانزد بود. به گواهي همه كساني كه پس از رهايي از اسارت او را ديده اند هيچگاه از سختي هاي دوران اسارت سخن نراند . گاه جمله اي را ناخواسته به زبان مي آورد كه مربوط به اسارت بود و نيمه تمام مي گذارد و سكوت مي كرد محمود پس از سلامتي نسبي كه كسب كرده بود توجهش به نماز اول وقت و با وجود مريضي شديد او روزه رمضان را مراقب بود
و علي رغم بيماري اش از او فوت نمي شد محمود به دليل صدمات شديد روحي در دوران اسارت حتي يك بار هم حاضر به ديدن فيلم رهايي از اسارت و بازگشتنش به وطن نبود.
منبع: مرکز اسناد اداره کل بنیاد شهید شهرستان های استان تهران
