مسجد، پایگاه انقلاب است
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید «محمدرضا خانی»، یادگار محمدعلی و کبرا سوم بهمن سال ۱۳۴۲ در روستای خیرآباد از توابع شهرستان ورامین چشم به جهان گشود. تا اول متوسطه در رشته ادبیات درس خواند. شغلش آزاد بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر بیست و پنجم آبان ماه ۱۳۶۱ در سومار توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
فرازی از وصیت‌نامه شهید «محمدرضا خانی» را در ادامه مرور می‌کنیم:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
«وَلَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ»
«اگر در راه خدا کشته شده یا بمیرید (در آن جهان به آمرزش و رحمت خدا نائل شوید، که) همانا آمرزش و رحمت خدا بهتر از هر چیز است که (در حیات دنیا برای خود) فراهم آورند.»
با سلام و درود بر حضرت محمد و حضرت علی و فرزندان بر حقش امام حسن و حسین و دوازده امام و آخرین امام یعنی امام زمان و نایب بر حقش فرزند زهرا این ابر مرده جهان خمینی بت شکن و با درود بر شهیدان انقلاب اسلامی ایران اینجانب محمدرضا خانی فرزند حاج محمدعلی خانی وصیت‌نامه خود را می‌نویسم.
پدر و مادر مهربان شما باید بدانید که من راه خود را انتخاب کرده‌ام و در این را شهید خواهم شد و شما باید خوشحال باشید که چنین فرزندی بزرگ کرده‌اید و در راه خدا قربان کرده‌اید و باید خوشحال باشید که فرزندتان در راه خدا کشته شود و نه در راه بدی‌ها و کارهای ناپسند.
وصیت من به شما پدر و مادرم این است که تا زمانی که زنده هستید از این انقلاب روی برنگردانید و پشتیبان انقلاب باشید و مسجد زیاد بروید تا آنجا که امکان دارد. چون تمام این مبارزات از مسجد شروع شده است و به نقل قول امام می‌فرماید: «مسجد سنگر است و سنگرها را حفظ کنید.»
به برادران خودم می گویم که شما پشتیبان این انقلاب باشید و نماز و روزه را ترک نکنید و همیشه به مساجد بروید و پیرو خط امام باشید و هیچ کدام برای من ناراحت نباشید چون این راه را خودم انتخاب کرده‌ام و برادران کوچکم مدرسه‌ها را ترک نکنید و چون مدرسه‌ها سنگر شما هستند و شما می‌توانید از همین راه جهاد کنید.
وقتی که من شهید شودم برای من زیاد خرج نگیرید فقط به حسین بگوید که برای من درست کند و در مجالسم بخواند و از قول من با بچه‌های بسیج خداحافظی کنید به آنها بگویید که راه‌تان درست و در راه خدا است و این راه را ادامه دهید و از قول من به تمام آشنایان و همسایگان خداحافظی کنید و به آنها بگوئید که اگر از من بدی دیده‌اند مرا حلال کنند.
ای پدر و مادر مرا حلال کنید چون اگر شما من را حلال نکنید من در عذاب هستم و ای خدای بزرگ من جز جان دادن در راه تو کاری دیگر را سعادت نمی‌دانم.
انتهای پیام/
