شهید «بهروز سعادتمندی» را بیشتر بشناسیم

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید «بهروز سعادتمندی» یادگار ابراهیم و خدیجه دوم شهریور ماه سال ۱۳۴۰ در شهرستان رباط کریم به دنیا آمد. تا سن ۷ سالگی در کنار دوستان خود مشغول بازی و سرگرمی‌های آن زمان بود تا آماده رفتن به مدرسه شد.

با دست‌های مهربان مادر و پدر در مدرسه توکلی و کاشفی دوره ابتدایی در این دو مدرسه (دوره راهنمایی درمدرسه توکلی و دبیرستان هم در مدرسه سنایی) ثبت نام شد و در کلاس اول مشغول به تحصیل شد در کنار دوستان و هم محله‌ای‌های خود جمال، جلال واعظی و علی‌اکبر درفشی در این دوران توجه به درس و سخنان معلمان خود داشت و کم کم دوستان دیگری هم پیدا کرد. همچون محسن یوسفی و محمود عسکری تا اینکه پایان دوران ابتدایی فرا رسید. او دیگر کودک نبود بلکه خودش را به جهت علمی و دینی آماده کرده بود که وارد دوران نوجوانی شود اندوخته‌ها را در مدرسه و جامعه و مسجد به کار می‌گرفت.

او توجه لازم را به این موارد داشت که باید خودش را آماده حضور کند. حضوری پُررنگ چرا که دوران خیلی خوبی در پیش روی او بود، باید آمادگی لازم را داشته باشد او می‌بایست آینده روشن و مطلوب را برای خودش و خانواده‌اش رقم بزند به مرور او به دوران بلوغ فکری و جسمی وجودی خودش نزدیک می‌شد و این دوران برای او بسیار با ارزش بود. آغاز دوره جوانی او همزمان با عرصه انقلاب بود، و تلاش او در کنار پدر که می‌بایست کمک حال خانواده باشد و همچنین در کنار دوستان خود که فعال انقلاب بودند.

شروع انقلاب وارد مسجد شد، در جلسات قرآن و نماز جماعت مسجد شرکت می‌کرد، خیلی با اخلاق بود و از خصوصیات بارز او خوش اخلاقی، امانتداری و کمک به محرومین و یتیمان در خفا بود. سکوتش زبانزد بود، به مسائل علمی و دینی و رعایت حلال و حرام توجه ویژه‌ای داشت، چرا که در خانواده‌ای بزرگ شده بود که خانواده اهل دیانت بودند.

در ادامه انقلاب نقش‌های خوبی داشت وقتی که کتابخانه در مسجد ایجاد شد عضو فعال کتابخانه بود. بعداً از کسانی شد که کتابخانه را اداره می‌کردند. با تشکیل بسیج در رباط کریم عضو بسیج شد و اکثر شب‌ها در سپاه و بسیج مشغول خدمت بود. چند سالی هم به عنوان محافظ در خدمت امام جمعه وقت شهرستان حاج آقا صادق‌زاده بود و علاوه بر آن در کار‌های فرهنگی و مالی دفتر ایشان نیز کمک می‌کرد در همه امور به خداوند توکل می‌کرد. و اعتقاد داشت که هرچه او رقم بزند، خیر دنیا و آخرت است. در تاریخ بیست و پنجم بهمن ماه سال ۱۳۶۲ به همراه تعداد زیادی از دوستان خود عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و در عملیات خیبر (محور طلایی) شرکت داشت.
او در تاریخ یازدهم اسفندماه سال ۱۳۶۲ به فیض شهادت نائل گشت، پیکر مطهر ایشان در منطقه ماند و پس از ۱۴ سال در عملیات تفحص، پیکر او به میهنش بازگشت.

انتهای پیام/