نگاهی به حیات طیبه شهید «ماشااله خالصی»

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید «ماشااله خالصی» یادگار عین اله بیست و نهم آذرماه سال ۱۳۴۰ در یک روز سرد پاییزی در شهرستان رباط کریم به دنیا آمد. او سومین فرزند خانواده بود. از همان کودکی بسیار فعال و پُر جنب و جوش بود. دوران کودکی او در کنار برادر و دوستان خود گذشت. او همچنان رشد کرد تا به سن دبستان رسید و به مدرسه مرحوم توکلی خیر مدرسه ساز رفت.

با توجه به اینکه شغل پدر رانندگی ماشین آلات سنگین بود، کنجکاوی و علاقه ذاتی شهید او را به سوی رانندگی و تعمیر ماشین آلات سنگین متمایل کرد. لذا تحصیلات خود را تا پایان دوره ابتدایی تمام کرد. او دیگر بر کارش تسلط کامل پیدا کرده بود اگرچه در کار کشاورزی در باغ نیز کمک کار پدر بود. شهید از نوجوانی به کار در کنار پدر و برادر جانبازش شکراله خالصی مشغول شد.

از خصوصیات اخلاقی او می‌توان به محبت وافرَش به خانواده و فامیل اشاره کرد و همچنین از انجام امور عام المنفعه لذت می‌برد. به نیازمندان توجه خاصی داشت و با تمام توان به آنان کمک می‌کرد. همه کسانی که با شهید آشنایی داشتند بر این مسئله اذعان داشتند که او علی‌رغم کار با آهن سرد، قلبی گرم و مهربان داشت، به طوری که روی کمک و یاری او حساب می‌کردند. زمانی که برادر او داوطلبانه به جبهه‌های نبرد رفته بود با جان و دل از خانواده‌اش نگهداری می‌کرد و هنگامی که به خدمت سربازی فراخوانده شد. سپاه پاسداران را برای انجام وظیفه انتخاب کرد.

از زمانی که با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آشنا شد به مسائل مذهبی خودش اهمیت می‌داد. همزمان با دوران سربازی او و در همان زمان رژیم بعث عراق به حلبچه حمله شیمیایی کرد، او در جهت کمک به مصدومان شیمیایی و حادثه دیدگان، کمک‌های فراوانی می‌کرد و تمام توان خود را برای انتقال مصدومان و حادثه دیدگان به کار گرفت و کودکانی راکه والدین خود را از دست داده بودند در آغوش می‌گرفت و نوازش می‌کرد تا زمان انتقال آن‌ها به مراکز حمایتی فرا رسد.

خانواده او به مانند همه خانواده‌های دیگر با رفتن او به جبهه رضایت کامل داشتند. در همان زمان هم عضو بسیج شد. او در عملیات‌های بیت المقدس ۷، حلبچه و شلمچه و کربلای ۵ شرکت داشت و کار با ماشین‌های سنگین را بلد بود و لیاقت خودش را نشان داد، لذا به عنوان معاون ترابری تیپ روح الله اراک منصوب شد و چون برادر او شکراله خالصی در عملیات خیبر شرکت داشت.

بار‌ها به او مرخصی تشویقی داده شد که آن را نپذیرفت و از آن امتناع کرد و حاضر به ترک منطقه نشد تا اینکه در عملیات بیت المقدس ۷ در شلمچه شرکت و در بیست و سوم خرداد سال ۱۳۶۷ بر اثر بمباران دشمن بعثی و با اصابت ترکش به قلب مهربانش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

انتهای پیام/