نگاهی به زندگی شهید «حمزه‌علی احمدی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید حمزه‌علی احمدی در سال ۱۳۵۱در شهر سراب به دنیا آمـد. وی در دوران کودکی خیلی مؤدب بود و با وجود سن کم فردی فهمیده بوده و به بزرگترها احترام می گذاشت. دو سه سال قبل از سن تکلیف به واجبات اهمیت می داد خصوصاً نماز می‌خواند و از نماز خواندن لذت می‌برد. قبل از انقلاب در فعالیت‌های انقلابی شرکت داشت و در همان اوایل در تظاهراتها شرکت می‌کرد. برای نوجوانـان کـلاس احکام و قرآن دایر می‌کرد.
فضایل اخلاقی او به نحوی بود که دیگران جذب او می‌شدند خصوصاً به خانواده خیلی محبت می‌کرد و هنوز آثار اخلاقی او در خانواده و نزدیکان وجود دارد و یک الگوی کامل برای دیگران بود. در فعالیت‌های مسجد و بسیج فعال بود و امور فرهنگی و ورزشی جوانان را بر عهده داشت.
در بالا بردن اطلاعات خود نیز فردی کوشا بود. زبان خارجی را زیاد مطالعه می کرد. همواره دنبال این بود که از راه‌های مختلف خود را شهدا و خصوصیات اخلاقی آنها نزدیک کند و از اینکه از قافله شهدا عقب مانده است احساس شرم و خجلت می‌کرد. شدیدا پیرو فرمایشات حضرت امام بود و ایشان را خیلی دعا می‌کردند.
در راه رسیدن به معنویت خیلی ریاضت می‌کشید روزه می گرفت و زیاد نماز می خواند. شهید حمزه علی احمدی پس از ۵ سال فعالیت همه جانبه در بسیج نهایتاً در منطقه فاو در عملیات والفجر ۸ در بهمن ماه سال ۱۳۶۴ عاشقانه شربت شهادت نوشید و به شهادت رسید.
در وصف شهید
پدر گرامی شهید حمزه علی احمدی با تأکید بر معنوی بودن فرزندش از او چنین یاد می‌کند: او قدم در راهی گذاشت که فرمان ولایت در آن بود و برای برافراشته نگه داشتن پرچم دین تا آخرین نفس مبارزه کرد و جان و همه چیز خود را در راه اطاعت از امر ولایت فدا نمود.
او می خواست ادامه دهنده راه دیگر شهدا باشد و با این عمل خود پیامی به نسل‌های آینده بدهد که هر زمان که لازم باشد باید برای اطاعت از امر ولی فقیه جان نثاری کرد و با گذشتن از خود، موجب پایداری دین و قرآن شویم چراکه در مقاطع مختلف زمانی اینگونه بوده است.
پدر گرامی شهید حمزه علی احمدی بـیان می دارد که این شهید عزیز گلوله های آتشین را بسان نقل و شیرینی می دانست و سنگر را حجله عروسی خود می پنداشت. کسانی که چنین دیدگاهی داشتند آنهایی بودند که از معنويات بالایی برخوردار بودند و همه لذات دنیوی را فـرامـوش کرده تا به لذت جاودانه و حیات سعادت مندانه آخرت برسند و چنین نیز شد.
یک درس؛ یک تکلیف
بیانات گرم و رسای پدر گرامی شهید حمزه علی احمدی در خصوص فرزند عزیزش و اینکه نتوانسته بود داماد شدن او را ببیند، آدمی را متحول ساخته و هر شهید را به سان نماد یک بلکه صدها نکته اخلاقی و اجتماعی در ذهن متصور می گرداند. آنهایی که چون شمع سوختند و به جوامع بشری نورانیت بخشیدند، سوختند تا دیگران راه درست را در ظلمای این دنیای فانی بیابند و به آینده ای درخشـان بـرسند. اینان چراغهای هدایت و روشنگری هستند. اینان روشن فکرانی هستند که جـوان امـروزی بایستی با تحقیق و کنکاش در آنها، راه سعادت را از شقاوت باز شناسد تا در کمراهی و ظلمت باقی نماند. ذره ذره عمر احمدیها و نیز تمام حرکات و سکنات آنها می بایست برای جوان امروزی و در کلیه امور زندگی اجتماعی، شخصیتی، اعتقادی، علمی، سیاسی و … سرمشق و الگو باشد و از این هادیان جاودانه راهنمایی گرفت و خود را به سر منزل مقصود رسانید. این تصویری است از چهره جوانی که دلش از ایمان لبریز بود و در ایمان و اسلام به آسانی از زندگی مادی و دنیوی خود چشم پوشید و مرگ در راه ایمان را بر زندگی و لذات زودگذر ترجیح داد. به امید آن که همه جوانان خود را این گونه بسازند تا بتوانند در راه اهداف عالیه دین و ایمان به جهان اسلام خدمت نمایند.
انتهای پیام/
