نگاهی به نمایش «شب انار»
نمایش شب انار در بخش ایثار جشنواره حضور داشت به شکل تک گویی اجرا شد و روایت مادری است که فرزند خود را در جنگ از دست داده و با گذشت چهل سال در یک شب یلدا هنوز چشم انتظار اوست.

دلتنگی‌های یک مادر در شب یلدا

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران و به نقل از ایران تئاتر، نمایش «شب انار» نوشته علیرضا سعیدی کیاسری و به کارگردانی اکبر قهرمانی از پرند در دومین روز از بیست و هفتمین جشنواره تئاتر استان تهران در سالن استاد جمشید مشایخی پردیس تئاتر تهران روی صحنه رفت.

این نمایش که در بخش ایثار جشنواره حضور داشت به شکل تک گویی اجرا شد و روایت مادری است که فرزند خود را در جنگ از دست داده و با گذشت چهل سال در یک شب یلدا هنوز چشم انتظار اوست.

اکبر قهرمانی پیش از این همین نمایش را با عنوان «پیرننا» و با بازی زنده یاد صدیقه کیانفر در بیست و دومین جشنواره تئاتر فتح خرمشهر روی صحنه برده بود. در این اجرا فریده دریامج، از بازیگران پیشکسوت تئاتر و سینما روایتگر داستان بود و می‌توان نقطه قوت کار را حضور موثر او در صحنه دانست.

مادر از سر دلتنگی از روزمرگی هایش با پسری که نیست صحبت می‌کند و در واقع بهانه این تک گویی دردل و صحبت های مادر با خیال فرزند است. فرزندی که می‌دانیم در یک شب یلدا به دنیا آمده، پدر خود را در ده روزگی اش از دست داده، ازدواج کرده و به جبهه رفته است.

همه چیز در این اجرا ساده است. صحنه‌ای که با تعدادی انار و برخی ملزومات شب یلدا تزئین شده و مادری که مشغول دانه کردن انار و صحبت کردن است. طراحی صحنه خصوصا با نخ‌های کاموایی که یک لباس سربازی به آن آویزان است، نکته ویژه ندارد و نمی تواند نظر را جلب کند.

نور و موسیقی نیز کارکرد چندانی در اجرا ندارند. در کارگردانی ایده خلاقه‌ای به چشم نمی‌خورد و تلاش کارگردان بیشتر در بهره‌گیری از بازی بازیگر خلاصه می‌شود که البته این مهم جزئی از وظایف یک کارگردان است. شاید بتوان گفت ضعف اصلی اجرا، خود نمایشنامه است که در کارگردانی نیز تسری یافته.

نمایشنامه کوتاهی که روایت روزمرگی های یک مادر است بدون هرگونه پرداخت دراماتیک، فاقد هرگونه اوج و فرود در قصه، بدون تعلیق و کشمکش و حتی بدون بهره گیری از امکانات زبان نوشتاری. از همین رو می‌توان این نمایشنامه را از آنچه هست کوتاه تر و یا بلندتر کرد بدون آنکه اثر دچار آسیب شود. همچنین از همان ابتدا همه چیز برای مخاطب عیان، مشخص و قابل حدس است. مادر این نمایش، نمونه‌ای از هزاران مادر شهید و مفقودالاثری است که دلتنگ دیدار فرزندشان هستند و در خلوت خود با او صحبت می کنند.

وقتی متن پیشنهاد ویژه ای برای اجرا ندارد، دست کارگردان نیز بسته است و همان طور که اشاره شد تنها نقطه قوت اجرا بازی فریده دریامج است که با لجهه شیرین گیلکی اش مخاطب را با خود همراه می‌کند و لحظات خوبی را برای او می‌سازد.

انتهای پیام/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده