شهدا زنده‌اند
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید محمد صفری، یادگار «منصور» و «بتول» پانزدهم تیرماه سال 1345 در شهرستان تهران به دنیا آمد. دانش آموز سوم راهنمایی بود و سپس به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر بیستم بهمن ماه سال 1361 در فکه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و صورت به شهادت رسید. پیکر وی را در بهشت زهرای زادگاهش به خاک سپردند.
در ادامه متن وصیت‌نامه شهید «محمد صفری» را مرور می‌کنیم:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
«مَن طَلَبَنی وَجَدَنی، مَن وَجَدَنی عَرَفَنی وَ مَن عَرَفَنی اَحَبَّنی وَ مَن اَحَبَّنی عَشَقَنی وَ مَن عَشَقَنی عَشَقتَهُ وَ مَن عَشَقَتَهُ قَتَلتَهُ وَ مَن قَتَلتَهُ فَعَلی دِیَتَهُ وَ مَن عَلی دِیَتَهُ فَاِنّا دِیَتُهُ.»
آنکس که مرا طلب کند می‌باید آنکس که مرا یافت می‌شناسد آنکس که مرا شناخت دوستم می‌دارد آنکس که دوستم داشت به من عشق می‌ورزد و آنکس که به من عشق می‌ورزم و آنکس که باو عشق ورزیدن می‌کنم او و آنکس را که من بکشم خون‌بهایش بر من تو است آنکس که خون‌بهایش بر من تو واجب است پس من خودم خون‌بهایش هستم.
من از پدر و مادرم حلالی می‌خواهم و امیدوارم مرا ببخشید که بدون اجازه شما به جبهه رفتم و سفارش می‌کنم به مادرهایی که جلوی فرزندان خود را می‌گیرند و نمی‌گزارند به جبهه‌ها بروند بگذارید فرزندانتان به جبهه‌ها بروند که فردا در جلوی حضرت زینب (ص) باید قدر این امام را بدانید و حرفهایش را خوب گوش کنید و عمل کنید و اگر کسی امام خمینی را قبول ندارد در تشیع جنازه من شرکت نکند و اگر خدا شهادت را نسیب من کرد برای من گریه نکنید.
برای امام حسین گریه کنید که با 72 تن یارش شهید شد و کسی نبود او را یاری کند و این ما هستیم که باید او را یاری کنیم و به «هل من ناصرا ینصرلی» او پاسخ دهیم و بعد اینکه تمام شهدا زنده‌اند و کسی که زنده است گریه ندارد.
یک سفارش من این است که به برادرم احمد خوب برسید و خدا خواسته که کسی در خانواده ما مریض شود و آن هم احمد و اینها تمام امتحان است و سعی کنید از این امتحان الهی سالم در آیید و دیگر حرفی ندارم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته / محمد صفری چهارم بهمن ماه 61
انتهای پیام/
