یادداشت از یک خبرنگار شهید؛ "حسرت شهادت"
«بسمه تعالی»
شهادت در راه خداوند چيزی نيست كه بتوان با سنجش‌های بشری و انگيزه‌های عادی ارزيابی كرد و شهيد در راه حق و هدف الهی را نمی‌توان با ديدگاه مكانی به مقام والای آن پی‌برد كه ارزش عظيم آن، معياری الهی و مقام والای اين ديدن لازم دارد و نه تنها دست ما خاک نشينان از آن و اين كوتاه است كه افلاكيان نيز از راه يافتن به آن عاجزند.
چه آنها از مختصات انسان كامل است و ملكوتيان با آن مقام اسرار آميز فاصله‌ها دارند. قلم به اينجا رسيد و سر شكست و ما بازماندگان و عقب افتادگان در آرزوي آن و بايد روز شماری كنيم و حسرت شهادت و شهيد و شهيد پروران اينچين كه با ايثار ثمره حيات خود، عاشقانه به اين شهيدان شاهد افتخار می‌كنند.
بگو برويم و از شجاعت‌های بی‌نظير شهيدان و دوستان اسير و مفقودشان و آسيب ديدگان و اشتياق زائدالوصف اينان برای بازگشت به ميدان شهادت احساس خجالت و حقارت كنيم. زنان و مردان و كودكان نمونه‌ای كه در زير بمباران‌ها و از بستر بيمارستان‌ها سرود شهادت سر می‌دهند و با دست و پای قطع شده بازگشت به جبهه‌های انسان ساز را آرزو می‌كنند. فوق آنچه ما تصور می‌كنيم و فلاسفه و عرفا به رشته تحرير درمی‌آورند و هنرمندان و نقاشان عرضه می‌كنند، می‌باشند.
آنچه آنان با قدمهای علمی و استدلالی و عرفانی يافته‌اند، اينان با قدم عينی به آن رسيده‌اند و آنچه آنان در لابه‌لای كتاب‌ها و صحيفه‌ها جستجو كرده‌اند ايشان در ميدان خون و شهادت در راه حق يافته اند.
بارالها: ما را به خدمتگذاری در راه آنان و براي هدف بزرگشان توفيق ده و شهدای عزيزمان را در ضيافت معنوی خود از جلوه‌های خاص خويش ارزانی بخش و خاندان بزرگوار آنان را صبر و اجرترين فرما و آسيب ديدگان عزيز ما را شفا مرحمت‌نما و اسيران و مفقودان معظم را هر چه زودتر به آغوش ملت عظيم الشان بر گردان.
به پدران و مادران و همسران آنان شكيبایی و پايداری فرما و از بركات حضرت بقية الله اروحنا فداه همه آنان و ملت را نصيب و آخر رحمت فرما. روح الله الموسوی الخمينی.
