نگاهی به زندگی جستجوگر نور؛ شهید «محمدرضا رسولی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران: پاسدار شهید محمدرضا رسولی، در سال 1352 شمسی در تهران و در خانواده‌ای مذهبی و مستضعف متولد شد. وی دوران کودکی خویش را در روستای ملارد گذارند. دوران تحصیلات ابتدایی محمدرضا در دبستان وصال ملارد آغاز شد و در دبیرستان شهید بهشتی به اتمام رسید. رفتار و کردار او از اوایل نوجوانی زبانزد خاص و عام بود. محمدرضا به عنوان یک جوان پر شور، صمیمی و عاشق اهل بیت(ع) در گرماگرم نبرد ملت مسلمان ایران علیه بعثیان متجاوز، به عنوان بسیجی به همراه پدر بزرگوارش حاج محمدعلی رسولی در جنگ شرکت نمود.
شهید عزیز ما با آنکه در چند عملیات حضور یافت، اما روح بلند او همچنان در وصال معبود بی قراری می کرد. با پایان جنگ، شهید رسولی همانند دیگر بسیجیان عاشق برای استمرار خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به دنبال سنگری بود تا بتواند راه شهدا را ادامه دهد، از این رو با راهنمایی و مشورت بستگان نزدیک به عنوان پاسدار وارد ستاد کل نیروهای مسلح گردید.
به دنبال تأکید مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا مبنی بر انجام عملیات جستجوی پیکر مطهر شهدای مفقودالجسد، به همراه شش تن از دوستان نزدیک و هم دوره ای خود در آبان ماه 1373 به تشکیلات «کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح» پیوست.
پس از مدتی به لحاظ استعداد، هوش، زیرکی، قابلیت فرماندهی و توان مدیریت، اعتماد به نفس قوی و بالاتر از همه تعهد و صداقت، مسئولیت «ریاست ستاد جستجوی مفقودین در منطقه عمومی غرب» به وی محول می شود. وی مسئولیت هدایت، هماهنگی، کنترل و پشتیبانی سه گردانِ تفحصِ مفقودین را در مناطق عمومی سومار، مهران و دهلران را از طریق قرارگاه محوری ایلام برعهده گرفته، جستجو و انتقال پیکر مطهر شهدا از عمق میدان‌های مین و موانع بر جای مانده از سوی دشمن را آغاز می‌کند.
او که رنج استضعاف را چشیده بود، هنگامی که با سیل زدگی مردم مهران مواجه می شود با دلسوزی مشغول یاری رساندن به آنان می گردد و در این رابطه کمک های قابل توجهی به آنان می نماید، تا جایی که این امر موجب شناخت بیشتر مردم و مسئولین نسبت به او و محبوبیت بیشتر او در منطقه می‌شود.
ایجاد هماهنگی بسیار خوب بین یگان‌های تفحص سپاه و ارتش، با نهادهای معین منطقه، از قبیل استانداری، بنیاد شهید، بنیاد حفظ آثار و ارزشهای دفاع مقدس، بیمارستان امام خمینی(ره) ایلام از جمله کارهای ارزنده وی در منطقه غرب بود. این اقدامات موجب گردید تا فعالیت‌های کشف و انتقال بدن‌های مطهر شهدا سریعتر انجام گردد.
در مورد سجایای اخلاقی و روحی او می‌توان از روحیه عشق به شهادت و اهل بیت(ع)، پُر کاری و تلاش، صداقت و صمیمت، مهربانی، اطاعت و فرمانبرداری از فرماندهی، تواضع و اخلاص، دقت در بیت المال مسلمین، شجاعت و شهامت و روحیه سخاوت و بخشندگی او یاد کرد.
روحیه‌ای که موجب شد تا سرانجام جان شیرینش را نیز در راه خداوند ایثار کند. او همواره به دوستان نزدیک خود می‌گفت: «من عاشق شهادتم و شهید هم می‌شوم.»
شهید محمدرضا رسولی سرانجام در روز سه شنبه بیست و دوم فروردین ماه سال 1374 در حالی که 22 بهار از عمر پربرکت او می‌گذشت در جریان شناسایی یکی از محورهای عملیاتی در مقابل پاسگاه «گرمیشه» قلاویزان از منطقه عمومی مهران بر اثر برخورد با مین برجای مانده از سوی دشمن بعثی، به شهادت می‌رسد و روحش به ملکوت اعلی می‌پیوندد.
