وصیت شهید بسیجی؛ خدا را ناظر اعمال خود بدانیم

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید علیرضا آخوندی، یادگار «محمدتقی» و «بتول» چهارم آذر ماه سال 1349 در استان البرز به دنیا آمد. وی دانش آموز دوره راهنمایی بود که قصد رفتن به جبهه را نمود و سپس به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر در چهاردهم مرداد ماه سال 1366 در سردشت بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای بهشت سالم شهریار واقع است.

قسمت دوم وصیت‌نامه شهید:

از پدر و مادرم به خاطر زحماتی که برای پرورشم کشیده اند، سپاسگزارم و هیچ گاه رنجهای آنها را که برای بزرگ کردنم کشیده اند، فراموش نمی کنم و از آنها طلب حلالیت می نمایم. از برادر و خواهرانم که در طول زندگیم برایم زحمت کشیده اند و مرا با راهنمایی هایشان یاری نموده اند، قدردانی می نمایم و خانواده ام باید افتخار کنند که فرزندشان به راهی قدم نهاد که پایان این راه به خدا ختم می شود و در روز قیامت به خاطر دادن فرزندشان در راه خدا روسفید خواهند بود.

در پایان از خانواده و تمامی دوستان و آشنایان طلب حلالیت می کنم و از آنها می خواهم که با تمام وجود پشتیبان اسلام و انقلاب مخصوصا روحانیت عزیز و در رأس آنها امام امت باشند و دائما خدا را بر کارهایشان ناظر بگیرند و به احکام اسلامی به نحو احسن عمل نمایند تا بدین وسیله ادامه دهنده راه شهدا باشند. مبادا لحظه ای از یاری اسلام دست برداریم که خشم خدا را بر افروخته و باعث سرافکندگی در روز آخرت خواهد بود.

خدایا! یاریم کن تا جهادم در راه تو [و] شهادتم به خاطر رضای تو باشد. پروردگارا! هرچه زودتر امدادهای غیبی ات را به کمک رزمندگان اسلام بفرست تا راه بسته شده کربلای حسین را به روی عاشقان حرمش بگشایند و قدرت اسلام را به تمامی مردم دنیا نشان دهند.

در پایان وصیت نامه‌ام حدیثی را از علی (ع) می آورم تا با آن وصیت نامه ام معطر شود. قال على (ع): «إِنَّ الجِهادَ بابٌ مِن أَبوابِ الجَنَّةِ فَتَحَهُ اللّه‏ُ لِخاصَّةِ أَولیائِهِ. ». «به راستی که جهاد دری است از درهای بهشت که خداوند آن را به روی بندگان خاصش می گشاید».

«شهدا شمع محفل بشریتند». (شهید مطهری) پروانه ام و عادت من سوختن خویش تا پاک نسوزم دلم آسوده نگردد.

خام بدم پخته شدم سوختم *** تا روش عاشقی آموختم

باران همه سوی مرگ رفتند *** بشتاب که ما ز ره نمانیم

ای خون حماسه در رگ دین *** برخیز نماز خون بخوانیم

بیست و یکم آذرماه سال65/ یا مهدی/امضاء

در پایان من دوست دارم که اگر لیاقت شهادت را پیدا کنم، اول بدنم طوری باشد که سر نداشته باشم، چون امام حسین (ع) سر در بدن نداشت. (2) دست در بدن نداشته باشم، چون حضرت عباس (ع) دست نداشت. (3) سوم که از همه مهم تر است با پهلوی شکسته شده و بازوی ورم کرده از این جهان بروم.