گریستن برای شهید "بهشتی"
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید محسن جهان بخشیان، یادگار «عبدالله» شانزدهم شهریورماه سال 1336 در کرج در خانواده‌ای مذهبی قدم به عرصهِ گیتی نهاد. پس از گذراندن دوران کودکی در دامان پرمهر و محبت پدر و مادرش برای تحصیل به دبستان رفت و تحصیلاتش را تا پایهِ سوم راهنمایی به پایان رساند و موفق به اخذ مدرک سیکل گردید. سپس در شرکت ایران خودرو کرج مشغول به کار شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی برای راه یابی به مقصود خویش عاشقانه خدمت مقدس سربازی را پذیرا شد و پس از اتمام دوران سربازی از آنجا که مانند دیگر رزمندگان غیور کشور حفظ مملکت و اسلام را وظیفهِ شرعی و ذاتی خود می‌دانست بار دیگر دواطلبانه به جبهه‌های حق علیه باطل رهسپار گردید و سرانجام پس از دو سال حضور مؤثر بیست و دوم فروردین ماه سال 1362 به فيض بی‌بدیل شهادت نایل آمد و پیکر مطهرش که تنها استخوانی از او باقی مانده بود بعد از گذشت ده سال به آغوش خانواده بازگشت و به خاک سپرده شد.
خاطره‌ای از برادر شهید:
زمانی که آقای بهشتی شهید شده بود مادر بزرگمان هم 3 روز بعد از این واقعه فوت کرد. در مسجد جنازه‌اش را گذاشته بودند، وقتی داشتم گریه می‌کردم آمد دستش را پشت سرم گذاشت و گفت: داداش جان، برای مادر بزرگمان گریه نکن، او یک آدم معمولی بود که زندگی‌اش را سر بود، برای بهشتی گریه کن که یک آدم والا و با ارزش بود.
