عمل صالح باعث آمرزش گناهان می‌شود
بسم الله الرحمن الرحیم
«تنها آنکس سود برد که با دل اخلاص و پاک از شک به درگاه خدا آید.»
خدایا درود و رحمت فرست بر حمد و آلش و ما را از سربازانت قرار ده که سربازان تو ایشانند غالب و مرا از حزب شریف (حزب الله) قرار ده که حزب تو ایشانند، رستگاران.
مرا از دوستانت قرار ده که ایشانند بدون ترس مرا در زمره شهدا قرار ده، خدایا گنهکارم ولی عاشق توام پس مرا به سوی خودت فراخوان، ای ارحم الراحمین.
خدایا با رحمتت با ما رفتار نما، نه با عدالتت. زیرا اگر با عدالتت با ما رفتار کنی، ما لیاقت و سعادت شهادت را کمتر پیدا می‌کنیم. البته اگر احکامت را اجرا نکردم و به پدر و مادرم بی احترامی کردم و با مردم بدرفتاری کردم و در مجالس علما شرکت نکردم و اگر اطاعتت نکردم و در عوض معصیت کردم پس مرا عفو کن، زیرا گناه من بنده ذلیل تو، در برابر بزرگی و عظمت تو چیزی نیست،
پس مرا ببخش که بخشنده و مهربنی. خدایا یک لحظه مرا به خودم وامگذار و شیاطین را از قلبم دور نما، مرا به خودت نزدیک کن. من برای این، این راه (راه شهادت) را انتخاب کردم که دیدم نه مال، نه زن و نه فرزند در آخرت به دردم نمی‌خورد، بلکه آن عمل انسان است، که در قبر با ایشان هم بستر می‌شود و دل از دنیا بریدم و دل به تو بستم، باشد که مرا پذیرفنه باشی.
در آخر از مادرم می‌خواهم که برادران و خواهرانم را هر چه بیشتر به نماز و قرآن و دعا تشویق کند و پشتیبان امام و انقلاب باشید و از چیزهایی (امور دنیوی مثل گرانی و کمبود) نهراسید، بلکه (اتقوالله) خدا ترس باشید، به جبهه کمک مالی و جانی کنید و به شایعات دشمنان گوش ندهید و به نماز جمعه هر هفته بروید.
ای مادر که مرا با رنج و مشقت بزرگ کردی و تو آجرت را از خدای متعال دریافت خواهی کرد. اگر من لیاقت سعادت شهادت را پیدا کردم و به سوی معبودم شتافتم، از این بابت ناراحت نباش زیرا امانتی که خدا به تو سپرده بود تو هم آن را پروراندی و به صاحب اصلی‌اش دادی.
پس خوشحال باش که آن را سالم و صحیح به صاحب اصلیش برگرداندی. خوشحال باش که این چنین فرزندی تربیت کردی، مانند مادری باش که در زمان امام حسین (ع) خطاب به فرزندش گفت: برو در کنار رکاب حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) با دشمن بجنگ و اگر سرت را در این راه از دست دادی شیرم را حلالت می کنم و اگر چنین نشد شیرم را حلالت نمی‌کنم.
والسلام
