جبهه، دانشگاهی که درسش ایثار، استادش حسین (ع) و مدرکش شهادت است
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید مسلم عبدالعلی پور یکم اردیبهشت 1342،
دوران کودکی را در همان روستا گرانید و بعداز سن شش سالگی همراه خانواده اش به شهرستان ورامین آمد و بعد از گذراندن تحصیلات ابتدائی
وارد مدرسه راهنمائی شد که در سمت در اوایل دوره ی راهنمایی که مصادف بود با اوج
گیری اعتراضات و تظاهرات امت مسلمان و قهرمان ایران برای زدودن ریشه های ظلم و ستم
هزار و پانصد ساله جباران پهلی که همگام باامت غیور فعالیتهای مذهبی و انقلابی خود
را با پخش نمودن اعلامیه های امام و شرکت در تظاهرات و راه پیمائی ها و سایر
اجتماعات مذهبی شروع نمود.
که در همین ایام در یکی از درگیری های خیابانی در ورامین از سوی مزدوران رژیم شاه دستگیر و مدت چند روز در زندان بسر برد که علت دستگیری وی پخش نمود اعلامیه های امام در سطح شهر بود و مدت کوتاهی که در زندان بود مورد آزار و شتم و ضرب مزدوران ساواک قرار گرفته بود.
یکی از عاشقان و پیروان واقعی راه پاک انبیاء و امامان بخصوص سرور شهیدان حضرت حسین بن علی (ع) بود که با عشق او لحظه ای آرام نمی گرفت و شب و روز دائم در تلاش و کوشش بود.آری شهید عبداللهی پور با تلاشهای خالصانه و رشادتهایش پیکر مطهر همسنگر شهیدش را به پشت جبهه منتقل می دهد. ولی اما پیکر خفته در خاک و خون وی بر روی شنزارهای داغ کربلای جنوب هم اکنون به انتظار نشسته است، به انتظار فتح و پیروزی نهائی. انشاءالله.
از خصوصیات اخلاقی شهید میتوان از اخلاق پسندیده و خوشروئی و برخورد سدیم و اسلامی با مردم و دوستانش یاد کرد. که همیشه بر چهره اش لبخند حاکی از مهر و محبت نقش بسته بود که در میان بسیج محل از محبوبیت خاصی برخوردار بود. بطوریکه برادران بسیج و دستان وی ایشان را از صمیم قلب دوست می داشتند و دیگر اینکه از خصوصیات شهید سادگی و بی آرایش زیستن وی و حالت متواضعانه داشتنش می توان نام برد.
سرانجام برای سومین بار یعنی برای آخرین بار جهت یاری رساندن دین حق به یاری حسین زمان شتافت و بعد از مدتها رنج و مشقت و زندگی پر تلاش و کوشش برای خدمت به اسلام و مسلمین در تاریخ 22 بهمن ماه سال 136 در عملیات مقدماتی والفجر در جبهه فکه به فیض شهادت نائل آمد و به لقای یار شتافت و هم اینک پیکر آغشته بخون وی حدود یکسال و اندی است که بر روی شنزارهای گرم جنوب در زیر آفتاب سوزان به جای مانده است. آری این بود مختصری از زندگی عاشقی از عاشقان حسین (ع) که زندگی پست مادی و دنیوی را بر جاودانه زیستن در جوار قرب الهی ترجیح داد و او حسین گفت باید به شهادت می رسید چرا که شهادت برترین آرزوی حسینی است.