روایتی برادرانه از زندگی شهید انقلاب «اکبر سهم دینی»

خاطرات شهید اکبر سهم الدینی

سالهاي آغازين پس از تولد شهيد اكبر سهم الديني مقارنم است با ظلم و بيداد خوانين نسبت به رعيت مظلوم روستاها به خصوص رعيت روستاي محل تولد شهيد . پدر شهيد اكبر كه در كرمانشاه زندگي مي كند ومعلم است در سفري به روستاي محل تولد خود خود شاهد اين ظلم وجود است و مصمم مي شود به عنوان تنها فرد با سواد روستا داد روستائيان را از بيداد بستالند . و با سلاح قلم و ذوق سر شار و انشاي سليس و روان خود به جنگ خان و حاكم وقت كه زمين روستائيان را به نا حق تصرف كرده بود مي رود.

زندگي در چنين فضايي به شكل گيري شخصيت ظلم ستيزي شهيد اكبر كمك شاياني نمود كه شمه اي از آن بعدا توضيح داده مي شود دوران كودكي ونوجواني شهيد اكبر توام با هجرتهاي پياپي خانواده از روستايي به روستاي ديگر و از شهري به شهر ديگر بود چرا كه خان وحاكم وقت پس از نا كافي در تطميع پدئر شهيد (با رشوه و وعده و وعيدهاي بزرگ و وسوسه برانگيز ) تصميم به حذف فيزيكي او گرفتنه بودند و جان خود و خانواده اش در خطر بود ام پدر شهيد اكبر به مبارزه ادامه داد . تا سرانجام به پيروزي و احقاق حق روستائيان انجاميد . پس از مدتي خان مذبور نيز فوت نمود و آرامش نسبي در خانواده شهيد برقرار شد .

دو نكته مهم در مورد دوران نوجواني و جواني شهيد اكبر حائز اهميت است : نكته اول به علت هجرتهاي پياپي خانواده وي قادر به درس خواندن در مكتب نبود وتنها از طريق مرحوم پدر در فرصت هاي كوتاه به دست امده مطالبي را فغرا مي گرفت.

نكته دوم صله ارحام است مهر و محبت شهيد نسبت به فاميل و علاق او به آمد ورفت با دورترين فاميل حيرت برانگيز بود به گونه اي كه هر كدام از فاميلهاي او را عضوي از خانواده خود مي پنداشتند .

اولين جرقه :

پس از اتمام سربازي شهيد اكبر برای امرار و معاش خانواده به تهران و شهرستان ورامين می رود . در يك روز مبارک و ميمون اعلاميه ای از امام را می خواند وی را متحول می كند. به ياد ايام سخت كودكی ونوجوانی وظلم وجود خوانين منطقه مي افتد و در مي يابد كه بزرگ مردي بر عليه كانون آن ظلم و جور پراكنده در شهره و روستاها به پا خواسته. خواهان نابودی تمامی خان ها و حكومت مستضعفين بر زمين است .

برادرم دكتر محمود سهم الديني كه در آن نزد وي در ورامين درس مي خواند نقل مي كند : ان روز تا شب شهيد اكبر چند بار اعلاميه را خواند وبسيار گريه كرد در واقع آن شب شب قدر شهيد اكبر بود و تصميم گرفت همچون پدر با بيداد بزرگ بيدادگر زمان يعني شاه خائن بپردازد .

شهيد اكبر به همراه برادرش شهيد عزيزال سهم الديني شهيد ايوب قمري يعقوب قمري و داود ميرزايي وچند تن از روحانيون هسته اصلي مبارزه انقالبيون در شهرستان ورامين را تشكيل مي دهند و شهيد اكبر با عزيمت به قم به همراه برادر اعلاميه هاي امام را به ورامين مي آورند و در سطح شهرستان و شهرک و روستاها ي اطراف توزيع مي كنند و اين روند تا زمان شهادت او ادامه دارد و وقتي براي ديدن پدر و مادر خود واقوام به شهرستان كوهدشت مي آيد باز از پای نمي نشيند و در تظاهرات مردمي در شهرستان كوهدشت به شهادت می رسد.

در پايان در مورد شخصيت ظلم ستيزي شهيد اكبر برادرم دكتر محمود سهم الديني چنين نقل مي كند : به همراه شهيد اكبر در يك ميني بوس از ورامين به تهران می رفتيم كه متوجه اذيت و آزار شاگرد راننده نسبت به خانمي كه داخل ميني بوس نشسته بود شديم. تذكر شهيد اكبر به جوان با ناراحتي وحمايت راننده ويكي دو نفر از آشنايان آنها داخل ميني بوس بودند روبرو شد. من كه كودكي كه بيش نبودم وكاري از دستم بر نمي آمد تنها نظاره گر تعصب و رشادت شهيد اكبر بودم كه تنهايي چون شير خشمگين آن چند نفر را آماج ضربات سهمگين مشت خود قرار داد سپس به سراغ راننده رفت و گردن او را گرفت وبه فرمان كوبيد و با وساطت ديگر مافران او را رها كرد.