نوشته ای در اولین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به قلم شهید «حسن رفیعی»؛ یکسال گذشت

شهید «حسن رفیعی» مقاله ای در  بیست و دوم بهمن 1358 نوشته است که در ادامه می خوانید؛

نه ، نه همین دیروز بود که طاغوت را راندیم و همین دیروز بود که خلقمان سلاح بر دست و جان بر کف به نظام 2500 ساله شاهنشاهی خاتمه داد. آری ، گرامی میداریمش ، یاد خلقمان و یاد رزمیدنش را و چه نیک گفته قرآنمان و شعار ملتمان به حقیقت گرائید که و نرید انمن .....و خلقمان که فریاد میزد وای به روزی که مسلح شویم و دیدیم که چه سان ارتش نظام طاغوت را با آن همه قدرت و اقتدارش به زیر کشید.

اکنون سلاح هایمان باید همچنان در دست همان فشرده گردد، چرا که هنوز وارث زمین نه ایم و هنوز مستکبران را نرانده ایم و هنوز امید مستضعفان را از یأس نرانده ایم ، هنوز دیکتاتوران خون آشام از کارتر ناسادات از بگین تا کارمل را به میز محاکمه نکشانده ایم هنوز خمینی ها در رزمند و هنوز پیکار جویان از فیلیپین تا صحرا تا مغرب در جنگند، چسان ساکت نشینیم ، و چسان جشن بپاداریم.

جشن ما روزی رنگ جشن خواهد گرفت که شاهد پیروزی تمام مستضعفان باشیم و شاهد بالا رفتن قرآن هامان بر فراز ممالک تمامی تحت ستم باشیم ، هنوز سیطره استعمار از کشورمان برداشته نگشته ، چه سان شادی کنیم .

 جوشش خون شهیدان مان افزون است . آنان نظاره گر عملیات مایند، آنان ما را به طلب میخوانند و آیه لا تحسبن را سر می دهند،

هنوز خشم و خروش شهیدانمان بر ما می تازد ، هنوز مادران چشم انتظارمان ما را علیه بیدادگرانی میخوانند و هنوز خواهر برادر از دست داده مان سیل اشکش جاریست بیائیم متحدانه و یکپارچه قدم در راه بی بازگشت بگذاریم چه ، که نهادیم و برفتند و فقط ما ماندیم.

آری- هنوز زوزه سگهای ولگرد از گنبدمان بگوش میرسد هنوز صدای کثیف استعمار از کردستان بلند است ، چه سان ساکت نشینیم و چسان جشن بگیریم. باید که رفتنی دیگر آغازید ، ماندن گندیدن است و بودن سیل خروشان خون شهید و تبریک برای شهیدانمان و بس. والسلام