ای امید نا امیدان یاریم کن...

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید التفات شرافتی/ چهارم تیر 1342، در شهرستان سراب دیده به جهان گشود. پدرش محرم و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره کاردانی در رشته علوم دینی و حوزوی درس خواند. طلبه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و هشتم اسفند 1362، در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. پیکرش را در بهشت زهرای شهرستان تهران به خاک سپردند.

مناجات شهید...

بسمه لله الرحمان الرحيم

رب اشرح لي صدري ويسرلي امري وحلل عقدتمن لساني

خدای عزيز وقتي که براي ديگری نامه مينويسد.که از هم مسافتها دو ر باشند و بسيار کم همديگر را کم ملاقات کنند و از نزديک از احوال هم خبردار شوند و وقتی کسی برای ديگری نامه می نويسد.

او هم از حال اين خبردار نباشد و محتاج خبر دار شدن باشد اما خدا جان تو نه انی که ساعتی بامن دور باشي و نه انی که خبر از حالم نداشته باشی ميدانم که علت توجه نکردنت بود.

ميدانم که پاسخ ندادنت بواسط گناهان بيشمار است که کرده ام و در واقع بخاطر عشق کوری است که به ديگران در زندگی ورزيده ام وحال انکه خانه و دل هر کسی جز کوره عشق تو نيست.

اما ما اين خانه و دل را با واردکردن معشوقه ها سست و سرد کرديم منجمد ساختيم. اما خدا جان ما که تو را در رديف مخلوقات قرار نداديم تا به واسط اين همه مظاليم که به خود ومواهب تو کرديم مارا عذاب بدهی و عوض اين گناهان را در بياوری ميدانم.

خداجان حتی خود تو هم از اين که به بندگانت پاسخ نمی دهی خيلی ناراحتی و از اين که انها را به خاطر گناهانشان مجازات کنی رنج می بربی اما عزيز جا ن ما از تو انتظار نداريم.

رب من مونس هر ين مرا ببخش که مجبور حرفه دور از شان بندگی با تو سخن گويم وتورا شاهد اين سخنان بکنم جدا مرا ببخش خدا جا ن اگر چه نبايد حتي هنوز اين سخنان در دل ما پيدا نشود.

اما چه کنيم که سايه لطف تو را پر محبت تر از ان ميدانم که دران زندگي کنيم وچه سخن نگوييم خداي عزيز به ذات اقدست سوگند که هر چه مرا گستاخ در در سخن مي کند تنه شدت علاقه به تو ديدن الطاف مهر انگيز تو مي باشد که پرده ها را مي درود مرا بيشتر مشتاق تو ميکند.

ميدانم خدا من لايق خود را خيلي خيلي در مقابل وظايفي که بايد داشته باشم در ک ميکنم خدا جون تو مانند بنده ات نم نشين مرا از در خانه ات بران تو همواره صاحب خانه اي تو مانند ضعفا نيستي که حراس شکست داشته باشيد.

و هميشه پيروزي تو مانند علي نيستي که حوصله لحجه با عاميا نه را داشته باشي تو هميشه عالي تو مانند سلاطين نيستي که ترس حکومتترا داشته باشي.

تو هميشه مالکي پس صاحب من خداي عزيزشوق و اشتياق من توجهي براي خود نيافته است خدا جان انتظار داري به واسط گناهاني که از من سرزده ديگر نام تو را بر زبان نياورم همراه را ميان به بارگاه نورت نيايم .

ايا خدا مخواهي من در انجا به اسم درياي ظلمت مرا در اعماق خود به تباهي کشد و گرگان تاريکيه جانو دلم را پاره پاره کنند.

آخه خدا جان تو که والاتر از هرکه اگر از ديگری انتظار نداشته باشد حق دارد ما خود از تو انتظار نداشتن ديگر برای خانه وبرای من ناتوان اگر شوم انتظار افرين نباشی پس جه کنم اين پاره هسته ام را به يلای بسپارم خدا ای پناه ظعفا اي اميد نا اميدان وای توانای ناتوانان تر به خودت سوگند دهم و صفات برجسته ات به این ناتوان رحم بنما .

خدادجان در مرتبه عشق مرا کلامي نيست تا شدت اشتياق را به تو بگويم اما از تو تمنا دارم که خودت اشتياق و ذوق مرا دريای و بر شعله ان سوزی بيشتر عنايتی کن بر کليه کلماتم بيفزای که تا گوشه ای از آن را بر سر زبان اورم و با گفتنش حالی بيان.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران