کاری کنید پیام خون شهدا به گوش جهانیان برسد
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهيد صفرعلی ميرزائی بيستم مرداد 1345 در خانواده ای مذهبی و با ايمان در روستای نصيرآباد از توابع شهرستان رباط كريم ديده به جهان گشود.
خانوادة گرامی او كه از صفاي باطن و نورانيت قلب بهره مي بردند او را در دامن پاك خود پرورش دادند و از تعاليم مبين اسلام برخوردار ساختند.
او پس از پشت سر گذاشتن دوران كودكي در سن هفت سالگي پا به وادي درس و مدرسه گذاشت و در كنار ساير هم روستائيهاي خود پشت ميزهاي كلاس درس نشست و با خضوع و ادبي بالا كه ناشي از تربيت خانوادگي وي بود به تحصيل علم و دانش پرداخت.
با همكلاسيها و معلمان خود دوست و صميمي بود و از همان كودكي هيچگاه در پي آزار و اذيت كسي نبود.پله هاي ترقي خود را با موفقيت پشت سر نهاد.پس از دورة ابتدائي وارد مدرسة راهنمائي علامه طباطبائي در رباط كريم شد و سه سال راهنمائي را نيز با موفقيت گذراند.
اگرچه راهي طولاني را هر روز از نصيرآباد تا رباط كريم هر روز طي مي كرد ولي باعث خستگي او نمي شد.در اين زمان انقلاب اسلامي نيز به پيروزي رسيده بود و درست مسير آخر دورة راهنمائي را طي مي كرد كه لشگر متجاوز عراق به مرزهاي جمهوري اسلامي ايران حمله ور شد.
لذا اين دانش آموز از همان جا بارقة شركت در جهاد و كارزار در وجودش شعله ور شده بود و آرزوي آن را در سر داشت اما كوچك بود و نمي توانست در جنگ شركت كند.او پس از راهيابي به دبيرستان تا اواخر سال 1360 به تحصيل پرداخت.
و در آن سال در پاية سوم دبيرستان بود.اما با توجه به عشق پنهان او نسبت به جهاد بر عليه كفار بعثي در اعزام نوروزي سال 1361 از طريق بسيج به جبهه اعزام گرديد تا به نداي رهبرش لبيك يا خميني گفته باشد.اين دانش آموز بسيجي مؤمن پس از طي مراحل آموزشي به لشگر سيدالشهداء پيوست.
و در اين لشگر سرافراز به جهاد و جنگ مشغول شد و در ساير رزمندگان دلير اين لشگر در منطقة جنگي جنوب به دفع تجاوز پرداخت و سرانجام از آنجا كه خداوند متعال عاشقانش را دوست دارد نمي خواست او بي نصيب از سفرة شهادت باشد.
لذا در سيزدهم خرداد 1361 در جادة خونين شهر اين شهر غرقه به خون و كربلائي ايران بسان سرور شهيدان حسين ابن علي (ع) بر اثر اصابت گلولة سنگين سر از بدنش جدا شد و به جهان باقي شتافت.روحش شاد و يادش گرامي.
وصیت نامه شهید پر بار و به یادگار مانده از «شهید صفرعلی میرزایی» را به مناسبت سالروز شهادتش می خوانید؛
بسم الله الرحمن الرحيم
سلام و درود بر رهبر عالم و منجي انسان ها حجت ابن حسن و نائب بر حقش خميني كبير و با سلام و درود بر تمام شهيدان راه حق كه به حق به جز راه الله نرفتند.
پدر و مادر عزيزم از شما تقاضا دارم كه در شهادت من ضعف از خود نشان ندهيد تا بر دل دشمن حسرت يك قطره اشك شما بماند.من از شما مي خواهم فقط به دنبال راه حق برويد و حسين زمان را تنها نگذاريد.
و به نداي هَلْ مِنْ ناصِرِ يَنْضُرْني امام پاسخ گوئيد و هميشه سعي كنيد از روحانيت مبارز كه از اول اين نهضت و تا آخر وجود آنان را مي شود حس كرد پشتيباني كنيد و سعي كنيد كه پيام خون تمامي شهيدان را به ديگر خفتگان برسانيد.
و شما اي خواهرانم،شما وظيفه اي بس سنگين به عهده داريد كه اگر شما شانه خالي كني(انشاءالله نمي كنيد)در پيشگاه خدا وسؤل و در برابر حضرت زينب سرشكسته خواهي بود.
شما بايد كاري كنيد كه پيام خون برادرتان به جهانيان برسد و با الگو گرفتن از بانوي بزرگ كربلا چنان در كاخ هاي يزيديان را بلرزانيد كه خودشان بفهمند كه چقدر پست هستند و هميشه سعي كنيد كه پاكدامن و با عفت باشيد.از شما مي خواهم اگر من به شرف شهادت نائل شدم چشم هايم را باز بگذاريد.
تا بفهمم كه با چشمان باز به اين راه قدم گذاشتم و دست هايم را از تابوت بيرون بگذاريد تا بفهمند كه من هيچ چيز از اين دنيا نبردم و من را در بهشت زهرا در كنار ديگر شهيدان اين ملك كه پاي هر وجبش يك جنازه افتاده و آن وجب را حفظ كرده دفن كنيد.
و از شما تقلاضا دارم كه در دعاي كميل و نماز جمعه و ديگر اماكن مقدس ديگر از اين قبيل شركت كنيد و مشت محكمي بر دهان آنان بزنيد.
برادرانم:من شما را مسؤل مي دانم و شما بايد مواظب باشيد كه برادران و خواهرانمان به خط انحراف نروند،سعي كنيد آنان را با قرآن آشنا كنيد و در خرج و زندگي آنها دخالت داشته باشيد.از شما مي خواهم من را هم دعا كنيد.
آنان كه رفتند كاري حسيني كردند و آنان كه ماندند كاري زينبي بكنند وگرنه يزيدند.به اميد آنكه ما وظيفه مان را خوب بشناسيم و انجام دهيم.والسلام . صفر علي ميرزائي/
منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران
