از دلاوران آزادسازی شهر «پاوه» بود
سه‌شنبه, ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۳۲
شهيد قاسم چگينی فرزند علي اكبر در سال 1317 در نهاوند ديده به جهان گشود و توانست پس از دوران كودكي تا سال پنجم ابتدايي به تحصيل خود ادامه دهد و پس از آن به دليل مشكلاتي كه در شهرستان بود نتوانست تحصيلاتش را به پايان برساند.
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهيد قاسم چگينی فرزند علي اكبر در سال 1317 در نهاوند ديده به جهان گشود و توانست پس از دوران كودكي تا سال پنجم ابتدايي به تحصيل خود ادامه دهد و پس از آن به دليل مشكلاتي كه در شهرستان بود نتوانست تحصيلاتش را به پايان برساند.
و مدتي به انجام كارهای متفرقه مشغول شدند تا اين كه ازدواج نمودند و پس از ازدواج وارد نيروي انتظامی شدند ابتدا قبل از انقلاب در ژاندارمری بودند و پس از آن وارد نيروي انتظامی شدند، با شروع جريان انقلاب و جنگ تحميلي ايشان به جبه اعزام شدند و حدود سه و نيم سال در پاوه مشغول به فعاليت بودند و ايشان خمپاره انداز بودند كه پس از مدتي در سن چهل و پنج سالگی در سال 1365 بر اثر اصابت تركش به بدن به درجه رفيع شهادت نائل شدند .
نكات برجسته در زندگي شهيد:
واجبات و فرائض ديني و معنوي را به نحو احسن انجام مي دادند و به قرائت قرآن مي پرداختند و بسيار علاقه به مراسم دعا داشتند و در مراسم سوگواري اهل بيت شركت داشتند .
در راهپيمايي ها شركت داشتند .بسيار خوش اخلاق بودند و علاقه زيادي به فرزندان داشتند .
خاطرات شهید :
يكي از همرزمان تعريف مي كند كه آخرين باري كه به ايشان بودم شبي بود كه با هم شام خورديم من به سنگر ايشان آمده بودم و پس از خوردن شام بسيار با هم صحبت كرديم و ايشان خوشحال بودند بعد من به سنگر خويش رفتم و به وسيله بي سيم با ايشان تماس گرفتم كه يك دفعه بي سيم قطع شد و ايشان و يك نفر ديگر را ديدم كه مجروح شده بودند اولي همان موقع به شهادت رسيد و ايشان پس از مدتي به شهادت رسيدند .
و مدتي به انجام كارهای متفرقه مشغول شدند تا اين كه ازدواج نمودند و پس از ازدواج وارد نيروي انتظامی شدند ابتدا قبل از انقلاب در ژاندارمری بودند و پس از آن وارد نيروي انتظامی شدند، با شروع جريان انقلاب و جنگ تحميلي ايشان به جبه اعزام شدند و حدود سه و نيم سال در پاوه مشغول به فعاليت بودند و ايشان خمپاره انداز بودند كه پس از مدتي در سن چهل و پنج سالگی در سال 1365 بر اثر اصابت تركش به بدن به درجه رفيع شهادت نائل شدند .
نكات برجسته در زندگي شهيد:
واجبات و فرائض ديني و معنوي را به نحو احسن انجام مي دادند و به قرائت قرآن مي پرداختند و بسيار علاقه به مراسم دعا داشتند و در مراسم سوگواري اهل بيت شركت داشتند .
در راهپيمايي ها شركت داشتند .بسيار خوش اخلاق بودند و علاقه زيادي به فرزندان داشتند .
خاطرات شهید :
يكي از همرزمان تعريف مي كند كه آخرين باري كه به ايشان بودم شبي بود كه با هم شام خورديم من به سنگر ايشان آمده بودم و پس از خوردن شام بسيار با هم صحبت كرديم و ايشان خوشحال بودند بعد من به سنگر خويش رفتم و به وسيله بي سيم با ايشان تماس گرفتم كه يك دفعه بي سيم قطع شد و ايشان و يك نفر ديگر را ديدم كه مجروح شده بودند اولي همان موقع به شهادت رسيد و ايشان پس از مدتي به شهادت رسيدند .
منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران
نظر شما
