شهید کمال علی؛بعد از من حقیقت را به برادران کوچکم بگویید
نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید کمال علی/ بیست و چهارم خرداد 1348، در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش حسن و مادرش معصومه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. کابینت ساز بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم فروردین 1366، در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در امامزاده عباس شهر چهاردانگه تابعه شهرستان اسلامشهر قرار دارد.
وصیت نامه شهید کمال علی را در ادامه می خوانید؛
بسم رب الشهداء و الصدقین
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ
هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند، مرده مپندار، بلكه زنده‌اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند.
آل عمران -169
با یاد خدا و نام او چند جمله ای به عنوان وصیت نامه می نویسم. سلام به رهبر عزیز و مردم شهید پرور ایران. سلام به پدر و مادر عزیزم واقعاً شرمنده ام که نتوانسته و نخواهم زحمات شما را جبران کنم. مرا ببخشید و حلال کنید و اگر به شهادت رسیدم، نه تنها غم و اندوه به خود را ندهید بلکه استوار تر از قبل در مقابل دشمنان بایستید.
مبادا! به خاطر شهادت من از انقلاب دلسرد شوید که روح مرا عذاب خواهید داد، نگذارید با رفتن من نام جبهه در خانه غریب بماند، چرا که این بار نوبت کسانی است که توانایی رفتن به جبهه را دارد، اگر شما بتوانید این مصایب را تحمل کنید مسلمان واقعی هستید.
برادران عزیز حسین گونه در صحنه انقلاب حضور یابید، امام را تنها نگذارید و اسلحه خونینم را از زمین برداشته تا پیروزی نمایی و راهم را ادامه دهید.
و شما ای خواهران عزیزم؛ زینب وار مصایب را تحمل کنید و فرزندان خویش را برای یاری اسلام تربیت نمایید. امیدوارم خداوند پاداش صبر و تحمل شما را در دنیا و آخرت نصیبتان گرداند.
خواهش دیگرم این است؛ که بعد از من حقیقت را به برادران کوچکم بگویید و به آنها بگویید که من در راه اسلام عزیز و به عنوان سرباز امام زمان با ستمگران جنگید و با آغوش باز به استقبال شهادت رفت.
بگذارید دلهای آنان از کینه و خشم نسبت به استعمار و استکبار جهانی لبریز گردد و تا راهی را برای زندگی خود برگزینند که روح تمام شهدا را شاد نماید.
از تمامی دوستان و آشنایان حلالیت می طلبم و به عنوان یک برادر کوچکتر به آنها می گویم که در کنار اندیشیدن به مادیات لحظه ای هم به فکر آخرت خود باشند.
و ببینند برای آن دنیا چه کرده اند، حال که این وصیت نامه را می خوانید شاید من در زیر خروارها خاک مدفون شده باشم یا پیکرم در بیایان مانده باشد. مرگ به هر حال از راه می رسد، پس به خود بیایید که سستی و درنگ موجب پشیمانی در آخرت است.
مرا غسل ندهید و کفن نپوشانید چون من شهادت را از سرورم حسین آموخته ام که نه کفن داشت و نه غسل... به مادرم بگویید اگر گناهی در حق او کرده ام مرا ببخشد، چون او اگر مرا نبخشد خداوند مرا نمی بخشد.
به پدرم بگویید که می دانم او مانند هر پدری آرزوی دامادی مرا داشت، اما من آرزوی بالاتر از شهادت نداشتم مرا ببخشید و دعا کنید و دعا به جان امام و رزمندگان اسلام را از یاد نبرید.
هرکس که ترا شناخت جان را چه کند *** فرزند و عیال و خانمان را چه کند
والسلام علیکم و رحمه الله برکاته
منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران
