گزیده ای از وصیت نامه شهید اکبر جمشیدی

                                                                                                                                                                                                                                     
به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران: شهیدا كبر جمشيدي پانزدهم شهريور 1345در روستاي حصار كلك از توابع شهرستان پا كدشت ديده به جهان گشود. پدرش فرامرز،كشاورز بود ومادرش معصومه نام داشت. تا دوم راهنما يي درس خواند. به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. پنجم اسفند 1364 ، با سمت موشك انداز پي. ام. پي درفاو عراق بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي روستاي ارمبو يده تابعه شهرستان زادگاهش واقع است.

من شهید شدم بدانید که این انتخاب من بوده و اگر نائل شدم مسئولیتی که در مقابل این انقلاب بر دوش من گذاشته شده به انجام رسانده ام . مرگ برای من ،مادر جان، عروسی است و این آرزوی قلبی من بوده همان طور که مولایم علی (ع) فرمود : مسلمان باید روزی سه  بار از خداوند طلب مرگ کند و از مرگ نترسد.
 مادرم ، خواهرانم دلم می خواهد بعد از شهادتم راه زینب را ادامه دهید و زینب گونه باشید . میوه ای بودم که لحظه چیده شدنم رسیده بود و تقدیر این بود که چیده شوم و از خدا می خواهم که این خون بی بهاء را به لطف و کرم خود قبول کند .
از خدا بخواهید که این قربانی را در راهش قبول کند از قول من بچه ها را نصیحت کنید که راه اسلام را بروند . خواهرانم بیایید با هم راهی برویم من دنبال خاک پاک حسین و شما دنبال خاک پاک زینب.

اکنون  که پای در چکمه می نهم و سینه دشمن را نشانه می روم نه به خاطر خصم و کینه بلکه برای احیاء و صدور دینم است . این انقلاب مانند درختی است جوان که احتیاج به خون دارد می روم تا با خون خود که مقدار ناچیزی است این درخت را آبیاری کنم .
بار الهی به حرمت خون شهداء در این اواخر عمر گناهان ما را ببخش و با هر قطره خونمان که بر زمین جاری می شود از اشتباهات و گناهان ما بکاه .
از شما پدر و مادر عزیزم می خواهم که صبور و بردبار باشید و برای ظهور امام زمان (عج) دعا کنید و از خدا بخواهید که طول عمر به امام عنایت بفرماید . امام را تنها نگذارید هرچند که امام تنها نیست چون خدا با اوست و شما ای جوانان در غفلت و بی تفاوتی نمیرید که حسین هدفی داشت و در بستر مرگ نمیرید که علی (ع) در مهراب شهید شد .
من با آگاهی کامل برای یاری دینم به جبهه آمدم و شهادت را فوزی عظیم می دانم و دلم نمی خواست در غفلت و در رختخواب بمیرم و هیچ کامی شیرین تر از شهادت در راه ا... و اسلام و امام نیست.
منبع: برگرفته از اسناد شهید درمخزن اداره کل شهرستانهای استان تهران