برگی از زندگی شهیدداود مهديان در سالروز ولادتش

دانش آموز دوم راهنمايي بود. به عنوان بسيجي درجبهه حضور يافت. هجدهم بهمن 1365 ، با سمت بيسیم چي در شلمچه بر اثر اصابت تر كش خمپاره به صورت و قطع پا، شهيد شد. پيكر او را در بهشت زهراي شهرستان تهران به خا ك سپردند.

شهید آن انسان برتری است که برای عشق وایمان به خدا وزنده کردن ارزشهای والای انسانی جان عزیزش را ایثار می کند.
شهادت چه زیبا وپرمعنی است جهانی ازشوروشوق وایثار دراین نهفته است. جهان ماده برای روح بزرگ شهید تنگ وتاریک است واوبا دلاوریها وفداکاریهایش خود را ازاین قفس رها ساخته به جهان وسیع ونورانی آخرت پرواز می کند. شنیدن پیام و وصیت نامه شهید عبرت انگیز است وآثارش درجان انسانهای بیدار غوغا برپاکرده ودلهای آگاه رابه تپش می اندازد.

داود درچهارم آذرهزاروسیصدوچهل وهفت خورشیدی درشهرری بدنیا آمدودرسال هزاروسیصدوپنجاه وچهار دردبستان حجازی تحصیلات ابتدایی خود رابه پایان رساند ودرمدرسه راهنمایی تحصیلی صدوق درس می خواند که تظاهرات وراهپیمایی هایمردم قهرمان ایران علیه رزیم ستم شاهی شروع گردیدکه اونیز همراه پدربزرگوارش درآنها شرکت می نمود. درسال هزاروسیصدوشصت به علت علاقه به برنامه های بسیج مستضعفان وپاسداری ازانقلاب اسلامی به عضویت بسیج مسجدصدوق درآمد وچه بسا شبها تا ساعت سه بعدازنیمه شب باجان برکفان بسیجی به پاسداری از اسلام مشغول بود.

درآذرماه هزاروسیصدوشصت ودو شوق حضوردرجبهه راپیدا کرد وچون رضایت والدینش لازم بود وقتی پدرش بدون درنگ موافقت نامه را امضاء کرد باخوشحالی از اینکه یارو همراه او دراین راه است مدت سه ماه درجبهه اندیمشک فعالانه شرکت نمود ودربازگشت ازآنجا نیزپیوسته درنماز جمعه ودعاهای کمیل وتوسل شرکت می جست وبه دیگران نیز توصیه می کرد که هرگز نمازشان راترک نکنند ویاورامام عزیز باشند ونگذارند این پیرجماران وامید مستضعفان تنها بماند.درسال هزاروسیصدوشصت وسه همراه عده ای از دوستان خود به کردستان اعزام شده درهلال احمرآنجا به انجام وظیفه پرداخت ودرمهرماه سال هزاروسیصدوشصت وچهار همراه بسیجی عارف محمدرضا نعلبندی به صحنه های نبرد حق وباطل عزیمت نمود وبا کوله باری ازاخلاص وتقوی به میان خانواده اش بازگشت ویاروغمخوار فقرا ومستضعفان بود وبعدازآنکه چندماهی در واحد عوارضی قم اشتغال داشت برای سه ماه به جبهه اندیمشک اعزام شد ودربازگشت ازآنجا به عضویت لشکر27 محمد(ص) پذیرفته شد.

در سال هزاروسیصدو شصت وپنج به عضویت رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد ودرحالیکه پاسدار بی سیم بود درایام فراغت وصیت نامه های شهدا را مطالعه می کرد وبه آنها عمل می نمود تا اینکه در 21 رمضان همین سال دوست نزدیکش محمدرضا به شهادت رسید وداود که گویی عطش شهادت طلبی پیدا کرده بود بانزدیکانش همواره درمورد شهادت ومقام شهید صحبت می کرد ومی گفت: اگرمن شهید شوم برایم گریه نکنید همانطور که امام خمینی درسوگ فرزندش حاج آقا مصطفی گریه نکرد. سرانجام درهجدهم بهمن ماه سال هزاروسیصدو شصت وپنج درعملیات کربلای پنج درشلمچه به آرزوی دیرینه خود دست یافته به درجه رفیع شهادت نائل آمد.پیام خانواده شهید ادامه راه شهدا وجلوگیری ازپایمال شدن خون آنان می باشد.