عروج خونين دو خبرنگار هشت سال دفاع مقدس در روز خبرنگار
سهشنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۲۳:۲۵
درس هجرت را از شهيدانمان فرا گيريدوبنگريدکه چگونه زندان تن رارها نمود،آري انسان آزاده را تحمل زندان نيست.او مرگ سرخ وعروج خونين را بر ماندن وزندگي سياه وننگين ترجيح داد.پدرانشان ومادرانشان امانت دارخوبي بودندزيرا امانتشان را خيلي زود به صاحبش برگردانيدند.درود بر تو اي شهيدکه روح وجانمان همچنان به سوي تو پرواز مي کند
به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران: شهيد موسی شجاعی، یادگار «محمد» و «حوریه» دوازدهم تير ماه سال 1347 درشهرستان ری به دنيا آمد. وی تا پايان دوره راهنمايی درس خواند. خبرنگار مجله بود و سپس به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. این شهید گرانقدر يکم فروردين ماه سال 1362 با سمت بیسيمچی در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و سينه به شهادت رسید. پيکرش را در بهشت زهرای شهرستان تهران به خاک سپردند.
قسمتی از وصيت نامه شهيد:
برادرانم وخواهرانم به گوش جهانخواران شرق و غرب برسانيداگر خانه وکاشانه ام را به آتش بکشند، اگر گلوله هايتان قلبم را سوراخ کند آرزوي شنيدن يک کلمه ضعف از زبونم وآرزوي فروختن دينم را بگور خواهيد برد. امام را فراموش نکنيد هميشه به ياد خدا باشيددر نماز هايتان امام ورزمندگان را دعا کنيدواورا تنها نگذاريد.
شهید امیر حلم زاده/ بیست و ششم مرداد 1339، در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش عباس و مادرش سلطان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. کارمند روابط عمومی سپاه بود. سال 1359 ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان خبرنگار و عکاس در جبهه حضور یافت و در مریوان هنگام تهیه عکس و خبر بر اثر بمباران هوایی و قطع پا، مجروح شد. هجدهم آبان 1362، در بیمارستان شیراز بر اثر عوارض ناشی ار آن به شهادت رسید. مزار وی در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.
از پدر و مادر عزيز و گرانقدرم حلاليت مي طلبم و تمنا دارم که خطاهاي مرا ببخشند و پوزش مرا قبول کنند و نزد خودم و خداي خودم شرمنده زحمات هردوي آنها هستم خدا مرا نمي بخشد و مورد رحمت او قرار نمي گيرم اگر شما مرا عفو نکنيد.
قسمتي از وصيت نامه شهيد:
ابتدا از خداي بزرگ طلب مغفرت و عفو گناهان کوچک و بزرگي که در طول عمر آشکار و پنهان کرده ام مي نمايم و از او مي خواهم که مرا تا مورد آمرزش خود قرار نداده از اين دنيا نبرد . دوم از تمامي آشنايان و دوستان و قوم و خويشان حلاليت مي طلبم و اميدوارم که خطاهاي مرا ناديده بگيرند و ببخشند اين حقير بي پناه را که طاقت سوال و جواب روز قيامت را در خود نمي بينم . از پدر و مادر عزيز و گرانقدرم حلاليت مي طلبم و تمنا دارم که خطاهاي مرا ببخشند و پوزش مرا قبول کنند و نزد خودم و خداي خودم شرمنده زحمات هردوي آنها هستم خدا مرا نمي بخشد و مورد رحمت او قرار نمي گيرم اگر شما مرا عفو نکنيد.
منبع:برگرفته از اسنادشهيد درمخزن اداره کل شهرستانهای استان تهران
نظر شما